شناسایی یک جمعیت بهینه از سلول های بنیادی مشتق از مینیسک برای رویکردهای بازسازی کننده
مینیسک یک بافت غضروفی است که تماس بین ران و ساق را تعدیل می کند. آسیب به این بخش یا برداشتن آن می تواند منجر به تسریع شروع تغییراتی مخرب در غضروف شود که از علایم بیماری هایی مانند استئوآرتریت است. در سال های اخیر، سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان گزینه ای درمانی برای این بخش در نظر گرفته شده اند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه ژیژانگ چین به سرپرستی دکتر ویشن چن پیشنهاد کرده اند که استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مینیسک می تواند پیشرفت استئوآرتریت ناشی از تخریب مینیسک را به تاخیر انداخته یا کاهش دهد. با این وجود آن ها بر این باورند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مراحل مختلف تکوین مینیسک و هم چنین مناطق مختلف این بخش می توانند پتانسیل بنیادینگی متنوعی داشته باشند. به همین دلیل آن ها به دنبال یافتن منبع سلولی بهینه ای از بافت مینیسک بوده اند که قابلیت سرکوب استئوآرتریت را داشته باشد.
در این مطالعه که روی مینیسک رت های نوزاد صورت گرفت محققین با ارزیابی های انجام گرفته نشان دادند که روز هفتم بعد از تولد بهترین زمان برای جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مینیسک است. این سلول ها مارکرهای CD29، CD44، CD90 و CD105 را بیان کرده و بیشترین قابلیت خود نوزایی، تکثیر و تمایز به سمت رده های مزانشیمی را دارا بودند. پیوند درون مفصلی این سلول های بنیادی مشتق در روز هفتم موجب ترمیم بافت مینیسک در مدل رتی استئوآرتریت شد و این امر را از طریق تشکیل بافت جدید و حفاظت جدیدی تر از غضروف سطح مفصل انجام داد.
این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مینیسک داخلی در روز هفتم را منبع سلولی امیدوار کننده ای برای بازسازی مینیسک و مهار استئوآرتریت می داند.
پایان مطلب/