به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، اندرو واگهان استادیار دانشگاه پنسیلوانیا در مورد استفاده از این رویکرد درمانی می گوید: ما این روش ساده را به کار بردیم تا تاثیر پیوند سلول‌های آلوئولار نوع دو را در ترمیم ریه موش‌های بیمار بررسی کنیم.

آرون وینر از دیگر پژوهشگران این مطالعه می گوید: انجام دادن این پیوند را در انسان تصور کنید. اگر انسان ها در فصل شیوع آنفلوانزا به این بیماری دچار شوند، می‌توان از پیوند سلول‌های آلوئولار نوع دو برای بهبود آنها استفاده کرد. هدف ما، داشتن ذخایری از این سلول‌ها برای استفاده از آنها در هنگام نیاز است.

پژوهش ابتدایی واگهان و همکارانش، روی پیامدهای منفی آسیب ریه از جمله عفونت شدید تمرکز داشت. آنها در بررسی‌های جدید خود تلاش کردند تا موش‌های مبتلا به آنفلوانزا را با پیوند سلولی بهبود ببخشند. در فرآیند ترمیم با کمک سلول‌های آلوئولار نوع دو، معمولا نوعی ماده فعال سطحی تولید می‌شود که کششی سطحی در کیسه هوایی ریه ایجاد می‌کند تا عملکرد آن تضمین شود اما سلول‌های آلوئولار نوع دو می‌توانند عملکردی مشابه فعالیت سلول بنیادی نیز داشته باشند. آنها می‌توانند از عهده ترمیم خود برآیند و کار انتقال گازهای هوای تنفسی را نیز در ریه‌ها انجام دهند. واگهان و همکارانش تصمیم گرفتند از این قابلیت سلول‌های آلوئولار نوع دو، برای کمک به ترمیم ریه آسیب دیده استفاده کنند. پژوهشگران، این روش را علاوه بر موش‌های مبتلا به آنفلوانزا، روی موش‌هایی که ریه آنها به دلایل دیگر از جمله استنشاق اسید، شیمی‌درمانی و "پنومونی‌ باکتریایی‌" (bacterial pneumonia) آسیب دیده بود نیز آزمایش کردند. واگهان ادامه داد: در کمال تعجب دیدیم که پیوند سلول‌های آلوئولار نوع دو، در دو یا سه مورد دیگر از آسیب‌های ریوی نیز کارآمد است و تاثیر مثبتی بر بهبود آنها دارد.

پایان مطلب/