به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در این بخش از این مطلب، در مورد آن چه ویروس کرونا با سیستم گوارشی و خون انجام می دهد مطالبی را عنوان می کنیم.

شبیه ویروس SARS، کرونا ویروس جدید نیز به گیرنده های موجود روی اپی تلیوم گوارشی متصل می شود تا درون این سلول ها زنده بماند و همین امر منجر به آسیب و بروز اسهال می شود. دو مطالعه ثابت کرده است که ویروس درون نمونه مدفوع بیماران آلوده نیز وجود دارد و حاکی از انتقال این ویروس از طریق دهان به انتهایی ترین بخش های گوارشی بدن است و در نتیجه به طور قطع این ویروس را می توان دلیل بسیاری از علایم گوارشی دانست. هم چنین ثابت شده است که SARS-CoV-19 به گیرنده های ACE2 که به وفور در دهان وجود دارند متصل می شود و همین امر می تواند مسئول انتقال آئروسلی ویروس باشد.

اما در مورد خون: فعال شدن بیش از حد سیستم ایمنی بدن با افزایش آنزیم های کبدی و کاهش تعداد سلول های خونی و پلاکت ها و هم چنین کاهش فشار خون همراه است که می تواند به یک آشفتگی تمام عیار در بدن منجر شود. اما در این میان برخی از بیماران حتی فشار خون شدید را تجربه کرده اند که منجر به ایست قلبی و قطع حاد عملکرد کلیه می شود. سوالی که ویروس شناسان دوست دارند پاسخ دهند این است که آیا این به دلیل ویروس است یا به دلیل اثرات غیر هدفمند سیتوکین های آزاد شده در طی فرآیند التهابی شدید. سیتوکین ها مواد شیمیایی هستند که توسط سلولهای ایمنی بدن جذب می شوند تا سلولهای ایمنی بیشتری را به محل التهاب یا آسیب وارد کنند. نقش آنها نابودی سلولهای آلوده و در نتیجه جلوگیری از پیشرفت ویروس مهاجم با جلوگیری از تکثیر آن در این سلول ها است.

با یک عفونت شدید کروناویروس، انتشار سیتوکین می تواند از کنترل خارج شده و منجر به قتل و عام افسار گسیخته سلول های آلوده و غیر آلوده در بدن شود. هم زمان به دلیل آزاد شدن ترکیبات درون سلولی مربوط به سلول های مرده یا در حال مرگ، التهاب تشدید می شود که خود با ضعف عروق خونی ریوی همراه است که آلوئول ها یا کیسه های هوایی ریه را به معنای واقعی دچار خونریزی می کند. همچنین سیتوکین ها بر قلب و سایر رگ های خونی تأثیر می گذارند و باعث کاهش خونرسانی به اندام های متعدد می شوند که به نوبه خود منجر به آسیب شدیدتر و گسترده تر می شود. نتیجه نهایی بحرانی ترین شدن امر و نارسایی چندین اندام به دلیل فعالیت بیش از حد سیتوکین ها و ضعف عملکرد قلب است که خونرسانی به بقیه بدن را به خطر می اندازد. بنابراین سیتوکین ها به همان اندازه یا  بیش از خود ویروس در ایجاد آسیب بافتی به ریه ها ، کبد ، طحال و کلیه ها به همان اندازه یا مهمتر هستند.

پایان مطلب/