به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این پژوهش جدید دکتر یاسمین مرزبان و همکارانش با همکاری دانشگاه کیوشو ژاپن کرم های ابریشم را برای تولید واریته های مختلف E-سلکتین مهندسی کرده اند. در ادامه آن ها به بررسی نحوه تعامل این پروتئین های چسبندگی با سلول ها پرداختند و کشف کردند چسبندگی بیشتر سلول ها به E-سلکتین به نحوه برهمکنش دومین متصل شونده نهایی سلول ها با مولکول های هدف بستگی دارد.

این مطالعه برای اولین بار نشان داده است که آن چه برای اتصال حیاتی است ارتباط بازوی E-سلکتین است که به نوعی دست پروتئین را می کشد تا سلول ها را گرفته و به سمت خود بکشند. به عقیده مرزبان و همکارانش هرچه که بازوی E-سلکتین ها بلندتر باشد بهتر می توانند سلول های بنیادی خونی را جمع کنند. اما به نظر می رسد سرعت گرفتن سلول ها به وسیله E-سلکتین بوسیله دست و مچ این پروتئین موسم به لکتین و دومین های شبه فاکتور رشد اپی درمی کنترل می شود.

این مطالعه اطالعاتی را در مورد نحوه انتقال ترکیبات خون به درون یا خارج از بافت ها ارائه می دهد. هم چنین ممکن است نشان دهد که چگونه سلول های سرطانی بدخیم موجود در خون در سایر بافت ها به دام می افتند و در آن جا به تشکیل تومورهای جدید می پردازند.

ارزیابی توانایی اجزای خانواده مولکول های E-سلکتین و نحوه برهمکنش آن ها با سلول ها می تواند منجر به نتایجی شود که کاربرد درمانی خواهند داشت.

پایان مطلب/