به گزارش بنیان به نقل از scoop، این مطالعه پنج ساله برا ی درک چگونگی شروع و خاتمه مهاجرت سلول های بنیادی در مغز صورت گرفته  و به راز گشایی  روند این مهاجرت در طول تکوین و نیز بزرگسالی کمک کرده است. محققان داروی جدیدی را آزمایش کرده اند تا بدانند چگونه اسیدپلی سیالیک از سلول حذف می شود تا ارتباط نورون ها بهبود یابد.

 سلولهای بنیادی در مغز، سلول های مغزی نابالغی هستند که باید از مکان تشکیل خود به محلی در مغز که با دیگر سلول ها ی مغزی در ارتباط باشند مهاجرت کنند و به سلول های بالغ مغزی( نوورن ها) تبدیل شوند و قسمتی از مدارهای مغزی شوند. حتی زمانی که نورون ها موقعیت خود را می یابند بازوهای آن ها باید به جستجوی دیگر نورون ها پرداخته تا بتوانند با آن ها ارتباط برقرار کننند.از آن جایی که در مغز بالغ سلول ها توسط ماده ای موسوم به ماتریکس خارج سلولی در بر گرفته می شوند بنابراین مهاجرت و یا جستجوی دیگر نورون ها تقریبا نا ممکن است. برای غلبه بر این سد پژوهشگران از ماده ای به نام polysialic acid-neural cell adhesion molecule  در سطح سلول ها سود جسته اند  . این ماده که حالت  لغزندگی به سلول می دهد به کاهش انرژی سلول هم کمک می کند. بعد از مهاجرت سلول به مکان مورد نظرش این ماده حذف شده و سلول در آن جا مستقر می شود و توانایی تشکیل ارتباط با دیگر سلول ها را نیز خواهد د اشت. با این که دانشمندان از سال ها پیش می دانستند چنین اتفاقی در مورد این سلول ها می افتد ولی در مورد چگونگی کنترل آن اطلاعاتی داشتند. آن ها در طول مطالعه به تشکیل  کلاژن  و  اکسید نیتریک  در این پروسه پی برده اند. دیگرکشف قابل توجه این گروه این بوده است که در حضور مقدار زیاد انسولین یا مواد مشابه آن  جدایی ماده مذکور اتفاق نمی افتد. در واقع انسولین حذف اسید پلی سیالیک را بلوکه کرده و بنابراین سلول نمی تواند به درستی با دیگر سلول های عصبی ارتباط برقرار کند. شاید این مساله دلیل اصلی کاهش پلاسیتی مغز افراد مبتلا به آلزایمر و پارکینسون باشد.

پایان مطلب/