به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ماتسوزوکی و همکارانش در مرکز تحقیقات RIKEN روی سلول های بنیادی مغزی موسوم به گلیای شعاعی فوکوس کرده اند. این سلول ها که قادر به تمایز به همه نورون های موجود در قشر مغزی هستند بین دو سطح موسوم به پرده های رأسی و پایه ای کشیده می شوند.

سلول های گلیای شعاعی بدوا به صورت جانبی و در یک رویکرد متقارن تقسیم می شوند و دو سلول دختری را تولید می کنند که به هر دو سطح متصل می شوند. طی گذشت زمان، برخی از این سلول ها شروع به تقسیم نامتقارن می کنند و در سطح پایه ای فشرده می شوند و منجر به تکوین مغز و گستردگی آن به سمت خارج می شوند. این تقسیمات نامتقارن منجر به تولید سلول های بالغ تری می شود که در نهایت نورون ها و سایر سلول های مغزی را تولید می کنند. سال ها زیست شناسان تکوینی تصور می کردند که این گذار بوسیله تغییرات در جهت گیری دوک های سلولی کنترل می شوند که با سطوح رأسی مرتبط هستند. مطالعه پیشین ماتسوزوکی و همکارانش شواهدی را ارائه کرده است که جهت گیری دوک میتوزی روی خودنوزایی یا تمایز سلول های بنیادی تاثیر گذار نیست. اما در مطالعه ای جدید نه تنها آن ها این فرضیه را تقویت می کنند، بلکه مکانیسمی جدید را برای این امر ارائه می دهند.

ماتسوزوکی و همکارانش، جهت گیری دوک گلیای شعاعی را دستکاری کردند و منتظر نتیجه شدند. این تغییر جهت موجب شد که گلیای شعاعی از پرده رأسی کنده شود و این امر لزوما منجر به تقسیم نامتقارن و تکثیر نشد. در عوض، گلیای شعاعی مراحل اولیه، ظرفیت گستراندن انشعابات غشایی یا پاهای انتهایی را دارند که مجددا به سطح رأسی می چسبند و اجازه تقسیم متقارن را می دهند. این توانایی برای بازسازی مانند از کنده شدن و مهاجرت گلیای شعاعی می شود. در مراحل بعدی تکوین، این فرایند کنده شدن منجر به گسترش و تمایز می شود. این امر نه تنها برای تکوین مغز مهم است؛ اما عواقب تکاملی نیز دارا است زیرا این فرایند، تکثیر لایه های قشری نزدیک سطح مغز را کنترل می کند و موجب تاخوردگی های پیچیده در قشر مغز انسان و سایر پستانداران عالی می شود.

پایان مطلب/