به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این داروها بر اساس  (RNA) و یا RNAی خاموشگر (siRNA) برای بیمار تجویز می‌شوند، اما رسیدن داروها به هدف مورد نظر از جمله تومور، یک چالش به شمار می‌رود؛ زیرا siRNA می‌تواند به سرعت در بدن تخریب شود و کارآیی سیستم انتقال را از بین ببرد. همچنین، داروها برای وارد شدن به سلول‌ها با چالش‌هایی رو به رو می‌شوند. پژوهشگران دانشگاه شیکاگو نوعی هیدروژل طراحی کرده اند که می‌تواند siRNA را مستقیما به هدف مورد نظر برساند.

پژوهشگران دیگر نیز پیش از این تلاش کرده‌اند تا مولکول‌های siRNA را با برخی مواد مرتبط کنند تا نانوذراتی ارائه دهند که از تخریب siRNA پیشگیری می‌کنند و داروها را در وارد شدن به سلول یاری می‌دهند. در هر حال، امکان رسیدن داروهای ادغام شده با نانوذرات به سلول‌های مورد نظر، کمتر است؛ در نتیجه برای رسیدن به هدف باید چندین دوز از دارو به کار رود و این موضوع، خطر عوارض جانبی منفی را افزایش می‌دهد. هیدروژل‌هایی که از نظر زیستی سازگار هستند، تاکنون برای رساندن دارو به نواحی خاصی از بدن به کار رفته‌اند. می‌توان یک ورقه از هیدروژل حاوی دارو را روی قسمتی از بدن که به دارو نیاز دارد، قرار داد و یا حتی آن را تزریق کرد، اما مشکل اینجاست که داروهای ادغام شده با هیدروژل، اغلب به سرعت روی سلول‌ها و بافت‌های اطراف پخش می‌شوند و از رسیدن داروی کافی به محل مورد نظر جلوگیری می‌کنند. تغییر در تخلخل هیدروژل، میزان تخریب آن و وابستگی آن به دارو می‌تواند انتشار آن را به تأخیر بیندازد.

ابن آلزبرگ و همکارانش در دانشگاه شیکاگو، راهکار منحصر به فردی برای ابداع هیدروژل ارائه دادند که امکان انتشار کنترل شده  siRNA را به مرور زمان فراهم می‌کند. آنها با ادغام شیمیایی siRNA و هیدروژل توانستند انتشار دارو را کنترل کنند. هنگامی که این ترکیب در محیط مبتنی بر آب قرار می‌گیرد، اتصال میان siRNA و هیدروژل از بین می‌رود و دارو در بدن پخش می‌شود. آلسبرگ گفت: شاید بتوانیم در آینده از این فناوری برای پیشگیری از تولید پروتئین‌های خاصی که به پیشرفت یک بیماری خاص منجر می‌شوند، استفاده کنیم و یا با کمک آن، سلول‌های بنیادی را به صورت مطلوب تغییر دهیم تا بتوانند بافت‌های آسیب‌دیده‌ای مانند استخوان یا غضروف را ترمیم کنند.

پایان مطلب/