به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در این مطالعه جدید، محققین سلول های بنیادی عضلانی موش های پیر را القا کردند تا مجموعه پروتئینی خاصی را بیان کنند که در یک بازه زمانی کوتاه برای تکوین جنینی الزامی هستند و زمانی که آن ها مجددا این سلول ها را به موش های پیر پیوند کردند موجب احیای قدرت آن ها شدند.

این پانل پروتئینی که سلول های بنیادی برای بیان آن ها القا شدند فاکتورهای یاماناکا نام دارند که در تولید سلول های بنیادی پرتوان القایی نقش حیاتی را بازی می کنند. این تیم تحقیقاتی در استنفورد نشان دادند که در القای سلول های گرفته شده از انسان های پیر برای بیان فاکتورهای یاماناکا، بسیاری از مشخصه های سلول های پیر معکوس می شوند که این امر منجر به می شود که سلول های بازبرنامه ریزی تا حدی از سلول های جوان قابل تشخیص نباشند!. نتایج نشان داد که پیوند این سلول های بازبرنامه ریزی شده به موش های پیر موجب افزایش 20 درصد عمر آن ها در مقایسه با موش های تیمار نشده شد. در واقع ارزیابی های اپی ژنتیکی (آنالیز گروه های متیل) به عنوان نشانگر سن کرونولوژیک نشان داد که سلول های تیمار شده به طور متوسط در مقایسه با  سلول های پیرتر 5/1 تا 5/3 سال جوان تر شده بودند. این پژوهش گامی بزرگ در مطالعات پیری و جوان سازی بافت ها محسوب می شود.

پایان مطلب/