به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، به عبارت دیگر این مطالعه شواهدی را ارائه می دهد که سلول های بنیادی عصبی در حال تکوین در بازه های زمانی مختلف به برنامه های بیان ژنی خاصی مجهز هستند. در حالی که سلول های بنیادی به طور متوالی از مراحل مجزایی عبور می کنند، fingerprintهای رونویسی را به سلول های دختری شان و هم چنین نورون هایی که تولید می کنند منتقل می کنند.

به نظر می رسد که سلول های بنیادی در مراحل مختلف تکوین به سمت نئوکورتکس، ویژگی های مختلف و الگوهای بیان ژنی مختلفی دارا هستند: در مراحل اولیه، سلول های بنیادی به برنامه هایی مجهز می شوند که فرایندهای سلولی داخلی اولیه مانند کنترل چرخه سلولی را تنظیم می کنند. برعکس، طی مراحل آخر، سلول های بنیادی برنامه های ژنی را استفاده می کنند که به طور فزاینده ای نیازمند سیگنال های خارجی و بنابراین برهمکنش های محیطی هستند. در ادامه آن ها کشف کردند که یک کمپلکس پروتئینی موسوم به PRC2 تنها در مراحل اولیه سلول های بنیادی به میزان بسیار زیاد بیان می شود و در مراحل انتهایی این گونه نیست.

حذف فعالیت کمپلکس پروتئینی PRC2 در سلول های بنیادی قشری طی تکوین، در زمان های مختلف و در نورون های مختلف مدل موشی منجر به عواقب شدیدی شد که به موجب آن ها نورون ها قادر نبودند مسیر طبیعی بلوغ را پیش گیرند. در غیاب PRC2، سلول های بنیادی خیلی زود بالغ می شوند و انواع اشتباهی از نورون ها را در بازه های زمانی اشتباه تولید می کنند. تعداد کلی نورون ها نیز به میزان قابل توجهی در قشر مغز کاهش می یابد. این امر منجر به ایجاد یک قشر مغزی کوچک موسوم به میکروسفالی می شود.

پایان مطلب/