به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، پیش از این محققین توانسته بودند گیرنده های نوری مرده یا آسیب دیده را در مدل های جانوری جایگزین کنند که این امر از طریق تولید سلول های بنیادی پرتوان القایی از سلول های پوستی یا خونی و در ادامه تبدیل این سلول های بنیادی به گیرنده های نوری صورت گرفته بود که این سلول ها در ادامه مجددا به چشم موجود پیوند شده بودند. اما در این مطالعه جدید محققین بدون بازبرنامه ریزی اولیه سلول های پوستی به سلول های بنیادی، این سلول ها را به طور مستقیم به گیرنده های نوری بازبرنامه ریزی کردند و در ادامه برای پیوند به شبکیه مورد استفاده قرار دادند.

این بازبرنامه ریزی شامل تیمار سلول های پوستی با کوکتیلی از پنج ترکیب کوچک مولکول بود که به همراه هم مسیرهای مولکولی مربوط به گیرنده های نوری استوانه ای را وساطت می کنند. نتیجه امر تولید گیرنده های نوری استوانه ای بود که از نظر ریخت و عملکرد شبیه گیرنده های نوری استوانه ای طبیعی بودند. پیوند این گیرنده های نوری تولید شده در آزمایشگاه به 14 موش موجب شد که 6 عدد از آن ها(43 درصد) حتی  به نور با شدت کم نیز پاسخ دهند.

 این اولین مطالعه ای بوده است که نشان داده است می توان از بازبرنامه ریزی شیمیایی برای تولید سلول های شبه شبکیه ای(در این جا گیرنده های نوری) استفاده کرد و به این ترتیب می تواند ارائه کننده یک استراتژی برای درمان بیماری هایی مانند تخریب ماکولای وابسته به سن یا سایر اختلالات شبکیه ناشی از تخریب گیرنده های نوری باشد.

پایان مطلب/