به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سیمان استخوانی از جنس شیشه زیست فعال یک جایگزین با حداقل تهاجم برای گرافت های استخوانی اتولوگ سخت و پر خطر و آلوگرافت ها برای درمان نواقص استخوانی بزرگ هستند. مطالعات گذشته بوسیله محققین SIAT نشان داده است که اضافه کردن استرانسیوم (Sr) به سیمان شیشه بورات زیست فعال، ظرفیت استخوان زایی درون تنی را تقویت کرد. با این حال، محققین نمی دانستند که چه میزان استرانسیوم برای بهینه سازی ویژگی ها و ظرفیت فیزیکی شیمیایی سیمان مورد نیاز است تا بازسازی استخوان را تحریک کند. هم چنین مکانیسم مولکولی پشت پرده اثر استرانسیوم نیز برای شان مشخص نبود.

اما مطالعه ای جدید بوسیله این محققین نشان داده است که اضافه کردن استرانسیوم به شیشه زیست فعال بورات می تواند ویژگی های فیزیکی شیمیایی و فعالیت استخوان زایی سیمان استخوانی مبتنی بر شیشه زیست فعال بورات را تعدیل کند. برای مثال، اضافه کردن استرانسیوم می تواند ثبات سیمان استخوانی را افزایش دهد و نرخ تخریب آن را آهسته کند. برای تعیین سطح بهینه استرانسیوم، محققین سیمان های استخوانی مرکب از ذرات شیشه زیست فعال بوروسیلیکات را با مقادیر متنوع استرانسیوم از صفر تا 12 درصد جایگزین کردند و آن ها را در شرایط درون تنی و برون تنی ارزیابی کردند. مشخص شد که غلظت 6 درصد این ماده می تواند ویژگی استخوان زایی سیمان استخوانی را در بهینه ترین حالت ممکن بهبود ببخشد. ایمپلنت کردن این شیشه زیست فعال با 6 درصد استرانسیوم به نواقص کندیل ران خرگوش موجب بهبود تشکیل استخوان پیرامون ایمپلنت شد. به نظر می رسد که استرانسیوم می تواند موجب فعال شدن مسیر پیام رسانی Wnt/β-catenin و افزایش تمایز استخوانی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان می شود.

این نتایج نشان می دهد که سیمان استخوانی مبتنی بر شیشه زیست فعال می تواند ترکیبی امیدوار کننده برای مهندسی بافت استخوان باشد.

پایان مطلب/