به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، سلول‌های ipRGCs برخلاف سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای، حاوی ملانوپسین هستند که نسبت به نور حساس است. اگرچه ثابت شده که سلول‌های ipRGCs در سازگاری ساعت درونی مغز با نور نیز نقش دارند، اما اهمیت آنها در تشخیص میزان نور تا به امروز به خوبی درک نشده بود. محققین بر این باورند که نقش  ملانوپسین شبکیه و نحوه عملکرد آن در دریافت روشنایی نور، تاکنون نامشخص بوده است.  آن ها دریافته اند که ملانوپسین، نقش مهمی در توانایی انسان برای خوب دیدن محیط اطراف دارد. این یافته‌ها می‌توانند سیستم معمول شناسایی نور را که تاکنون بر دو متغیر تکیه داشته است، دوباره تعریف کنند و نشان دهند که دریافت نور، به یک متغیر سوم یعنی ملانوپسین نیز وابسته است.

پژوهشگران در این پروژه نشان داده اند که چگونه سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای برای دریافت نور ادغام می‌شوند. آنها برای ارزیابی بهتر نقش ملانوپسین در تشخیص نور، سیگنال‌های آن را از سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای تفکیک کردند. این تفکیک توانست امکان بررسی دقیق‌تر سیگنال ملانوپسین را فراهم کند.  محرک‌های بصری نیز برای تحریک ماده شیمیایی حساس به نور، به طور خاص طراحی شدند. پژوهشگران برای بررسی قطر مردمک چشم شرکت‌کنندگان، از یک نرم‌افزار ردیابی استفاده کردند تا به این شکل، رابطه میان دریافت نور و شدت تحریک بصری را روی شبکیه نشان دهند. پژوهشگران در این پروژه نشان دادند که سطوح متفاوت روشنایی در تصویر دریافت شده، مجموعه‌ای از واکنش  ملانوپسین و واکنش گیرنده های مخروطی است. این نتایج نشان می‌دهند که سهم ملانوپسین در دریافت روشنایی، یک سهم جزئی نیست، بلکه  نقش مهمی در این فرآیند بر عهده دارند.

پایان مطلب/