به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، در حالی که مزانشیوبلاست ها می توانند به راحتی از عروق عضلات اسکلتی یا قلبی انسانی جداسازی شوند و دارای پتانسیل تکثیری زیادی در کشت های برون تنی هستند، کاربرد بالینی آن ها با مشکلاتی مانند شانس پایین قبول پیوند، مهاجرت ضعیف و ... همراه است.

در پژوهشی جدید، محققین در دانشگاه Geneva سوئیس به دنبال بررسی ترانسکریپتومی مزانژیوبلاست های مشتق از قلب، آئورت و عضلات اسکلتی و ربط دادن این اطلاعات به پتانسیل تمایزی آن ها و ... بوده اند. آن ها از توالی یابی RNA برای ایجاد پروفایل های ترانسکریپتومی مزانژیوبلاست های مشتق از آئورت، دهلیز، بطن و عضلات اسکلتی جنینی در شرایط برون تنی استفاده کردند. با این حال، تنها مزانژیوبلاست های اسکلتی، میوتیوب های چند هسته ای را تولید کردند، در حالی که مزانژیوبلاست های مشتق از آئورت و قلب تجمعات قلبی سه بعدی را شکل دادند.

آنالیز داده های ترانسکریپتومی نشان داد که هر زیر مجموعه مزانژیوبلاستی، مجموعه ای از ژن های بیان شده به صورت افتراقی را نشان دادند که به عقیده محققین منعکس کننده منشا بافتی است که از آن مشتق شده اند. پروفایل رونویسی افتراقی مزانژیوبلاستی  با ویژگی های تمایزی عضله زایی ذاتی هر نوع بافت مرتبط است و این در حالی است که پروفایل های ژنی به طور افتراقی بیان شده، یک مجموعه متضاد از ژن های افزایش بیان یافته و کاهش بیان یافته را بین مزانژیوبلاست های عضلات اسکلتی و قلبی نشان داد.

به طور کلی این مطالعه شواهدی را ارائه می دهد که حاکی از تنظیم رونویسی اختصاصی زیر نوع های مزانژیوبلاستی جنینی است که هر کدام انواع مختلفی از عضلات (اسکلتی، قلبی و ...) را تولید می کنند. توانایی آنالیز ترانسکریپتومی مزانژیوبلاست ها ممکن است پتانسیل تمایزی آن ها را پیش بینی کند.

پایان مطلب/