به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پرتودرمانی یکی از درمان های استاندارد برای سرطان کشنده مغزی یعنی گلیوبلاستوما است. با این حال ، این روش درمان به ندرت موفقیت آمیز است. در حالی که رشد سلولهای گلیوبلاستوما غالباً در اثر اشعه متوقف می شود ، تومور مجدداً شروع به رشد می­کند. کلارک چن سرپرست گروه تحقیقاتی دانشگاه مینه سوتا بر این باور است که پی بردن به چگونگی مقاومت سلول های سرطانی در مقابل اشعه ، پیشرفت در درمان این بیماری صعب العلاج را میسر می کند.

برای درک چگونگی مقاومت گلیوبلاستوما در برابر اشعه، چن و همکارانش نمونه های کلینیکی گلیوبلاستوما را از بیماران در قبل و بعد از پرتودرمانی جمع آوری و سطح MicroRNA ها را مقایسه کردند.  MicroRNA نوعی RNA کوچک است که به میزان زیادی در تعیین نحوه عملکرد سلول موثر است.

در حالی که سطوح اغلب MicroRNA در پاسخ به درمان با اشعه بدون تغییر باقی مانده است ، اما این محققین زیر مجموعه کوچکی را شناسایی کرده اند که مهم ترین آن ها miR-603 است که پس از پرتودرمانی کاهش می یابد. این تیم با استفاده از تعدادی مدل های تجربی ، نشان داد که سلول های گلیوبلاستوما ، مانند یک هواپیما که در یک صعود عمودی ، محموله ای را پرتاب می کند ، در پاسخ به درمان با اشعه ، miR-603 را به بیرون پرت می کند. سلولهای سرطانی miR-603 را درون وزیکول هایی به نام اگزوزوم یا وزیکول خارج سلولی بسته بندی می کنند که در تسهیل ارتباطات سلولی نقش دارند.

یافته های این مطالعه یک هدف درمانی جدید را نشان می دهد که ممکن است محققان را یک قدم به درمان گلیوبلاستوما نزدیک کند. دکتر چن بر این باور است که در صورتی که با وارد کردن مقدار زیادی  miR-603 به سلول بر توانایی سلولهای سرطانی در بیرون کردن آنها غلبه کنیم می توانیم اثرات کشنده تومور بوسیله پرتودرمانی را افزایش ­دهیم.  چنین انتقالی از طریق ژن درمانی یا سیستم عامل (پلتفرم) نانوذرات حاصل می­شود.

پایان مطلب/