به گزارش بنیان، محمدتقی اکبری در مورد استفاده از ژنتیک در تشخیص هویت انسانی گفت: از 40 ،50 سال پیش از روش‌های ژنتیک برای تعیین هویت استفاده می‌شد که عمدتاً تعیین گروه‌های خونی مبنای تشخیص هویت بود.

 

وی ادامه داد: اما از آنجایی که گروه‌های خونی محدود بودند به مرور سعی شد تا از تشخیص DNA افراد که از هسته سلول گرفته می‌شد افراد شناسایی شوند چرا که رشته‌های داخل DNA تفاوت‌های پیچیده‌ای دارد که برای هر فرد نسبت به فرد دیگر متفاوت است.

 

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس یکی از روش‌های متداول برای تشخیص هویت افراد از صحنه‌های حوادث یا جرم را استفاده از مواد بیولوژیکی بر جای مانده مانند خون، پوست یا بزاق افراد عنوان کرد و گفت: معمولاً ترکیب ژنتیکی افراد در سلول‌ها تفاوتی نمی‌کند و با استفاده از این آزمایش‌ها حتی می‌توان اصل و نسب فرد را مشخص کرد.

 

اکبری در پاسخ به اینکه به جز روش نمونه‌گیری از والدین روش‌ جدیدتری برای تشخیص هویت افراد در حوادثی مانند انفجار که اثری از جسد فرد برای شناسایی باقی نمی‌ماند وجود دارد گفت: اگر از قبل شناسنامه ژنتیکی افراد تهیه شده و در بانک‌های ژنتیک ثبت شده باشد می‌توان با استفاده از برنامه نرم‌افزاری نمونه باقیمانده را به سیستم داد تا نسب او مشخص شود.

 

وی با ذکر مثالی در مورد کشورهای اروپایی و آمریکا گفت: در این کشورها بانک مجرمان ایجاد شده که نمونه DNA تمام مجرمان و شناسنامه ژنتیکی آنها هنگام وقوع جرم ثبت می‌شود که در صورت اتفاقی خاص به راحتی می‌توان مجرمان را شناسایی کرد.

 

به گزارش فارس این متخصص ژنتیک با تأکید بر اینکه مشخصات ژنتیکی افراد ممکن است در طول زندگی به دلایل مختلف از جمله سرطان تفاوت کند افزود: معمولاً برای بانک ژنتیک از سلول‌هایی که تغییر نمی‌کنند مانند سلول پوست نمونه‌گیری و ذخیره می‌شود اما نباید فراموش کرد که به دلیل مسائل اخلاقی و حقوقی نمی‌توان نمونه DNA همه افراد جامعه را گرفت و ثبت کرد.

 

وی افزود: البته برخی کشورها در این راستا تلاش‌هایی کرده‌اند که پس از یک سن خاصی افراد مورد بررسی قرار می‌گیرند ولی از آنجایی که ممکن است سوء استفاده‌هایی از اطلاعات هویتی و سلامت افراد بشود جوامع علاقه چندانی به تهیه بانک ژنتیک همه جمعیت خود ندارند.

 

پایان مطلب/