به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ایسکمی عضلانی یا آسیب به عضلات در نتیجه محدود شدن اکسیژن یا منبع خونی می تواند به دلایل متعددی از جمله آسیب به اندام حرکتی یا بیماری شریان محیطی اتفاق بیافتد. در این میان سلول های بنیادی مشتق از چربی خود بیماران می تواند فاکتورهایی را ترشح کنند که عروق خونی جدیدی را در عضلات آسیب دیده ایجاد می کنند و به این ترتیب اکسیژن و مواد غذایی عضله را تامین کند و هم چنین التهاب موجود در بافت آسیب دیده را تعدیل کند. اما نتایج مطالعات درون تنی صورت گرفته این قدر امیدوار کننده نبوده است و حاکی از فعالیت محدود سلول های بنیادی در عضله آسیب دیده بوده است.

مطالعات نشان داده اند که فاکتور TNFα می تواند موجب تقویت سلول های بنیادی برای ترشح فاکتورهای مطلوب شود و برخی نیز نشان داده اند که پیش تیمار این سلول ها با این فاکتور می تواند توانایی ترمیمی آن ها را تقویت کند. اما در پژوهشی جدید، محققین دانشگاه ایلینویز نشان داده اند که محرک های نانو (nanostimulators) بارگیری شده  با TNFα می توانند قدرت سلول های بنیادی را در جهت ترمیم اندام حرکتی موش تقویت کنند. این محرک های نانو، نانوذراتی هستند که درون مولکول های خاصی از بدن قرار گرفته اند که به طور طبیعی سلول های بنیادی را در جهت ترمیم زخم تحریک می کنند.

محققین از این رویکرد برای موش هایی که با استفاده از رویکرد جراحی در آن ها ایسکمی اندام حرکتی القا شده بود استفاده کردند. آن ها سلول های بنیادی بافت چربی را جداسازی کردند و آن ها را با محرک های نانو مذکور مخلوط کردند و در ادامه آن ها به طور موضعی به پای موش تزریق شدند. ارزیابی های بعدی نشان دهنده افزایش رگزایی در پای آسیب دیده موش بودند که این امر بالطبع سطح جریان خون و اکسیژن رسانی را افزایش داد. هم چنین از منظر قابلیت های حرکتی نیز بهبودی قابل توجهی برای جانور اتفاق افتاد. محققین بر این باورند که این رویکرد می تواند در چنین شرایطی با انجام ارزیابی های بیشتر در موارد انسانی نیز استفاده شود.

پایان مطلب/