به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طبق برآوردهای سازمان بهداشت جهانی(WHO)، سال گذشته بیش از 9/17 میلیون نفر دچار انفارکته میوکاردی شده اند. در حال حاضر، نارسایی های قلبی دلیل اصلی مرگ و میر در سراسر دنیا محسوب می شوند(بیش از 31 درصد) و درمان موثری نیز برای این عارضه ها وجود ندارد.

امروزه، استراتژی های سلول درمانی شامل استفاده از سلول های بنیادی پرتوان القایی یا سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان، چربی و بیوپسی های قلبی یکی از گزینه های درمانی برای احیا عملکرد کاردیومیوسیت ها بعد از انفارکته میوکاردی است. اما هنوز خطرات مربوط به این سلول درمانی ها حاکی از لزوم ایجاد یک استراتژی های جایگزین است که بتواند همه استانداردهای لازم برای بی خطر بودن و کارایی را در برآورده سازد. برای فائق آمدن بر مشکلات و معایب مربوط به درمان های مبتنی بر سلول های iPS، دگر تمایزی فیبروبلاست های قلبی با استفاده از میکروRNAها، نقش امیدوار کننده ای را در ترمیم و بازسازی بازی کرده است. تحقیقات گسترده در این زمینه احتمال شناسایی یک کوکتیل بازبرنامه ریزی ایده آل برای بدست آوردن محصولی انبوه از سلول های بازبرنامه ریزی شده را فراهم کرده است. با این حال، در حال حاضر هیچ استراتژی ایده آلی برای یک روش انتقال بهینه برای بازبرنامه ریزی ژنتیکی وجود نداشته است.

محققین دانشگاه تویو ژاپن اطلاعاتی را در زمینه استراتژی های بازبرنامه ریزی مستقیم و مزایا و محدودیت های این استراتژی ها ارائه داده اند. در این مطالعه مروری آن ها استراتژی های مختلف انتقال میکروRNA را برای انتقال بی خطر، موثر و دائمی و رسیدن به ترمیم بافتی بهتر را بیان کرده اند و فوکوس ویژه ای روی زیست موادی مانند داربست های الکتروریسی شده و نانوذرات به عنوان وکتورهای غیر ویروسی بالقوه داشته اند. در این مطالعه آن ها داربست های سفارشی بارگیری شده با میکروRNA را محیط سلولی مناسبی برای بازبرنامه ریزی مستقیم قلبی و درمان نارسایی های قلبی می داند.

پایان مطلب/