به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، اینترلوکین 18یکی سیتوکین های سیستم ایمنی محسوب می شود که نقش ویژه ای در متحرک کردن سلول های T و سلول های کشنده ذاتی برای مقابله با عفونت ها و عوامل خارجی بازی می کند. به دلیل این فعالیت اینترلوکین 18، کمپانی های دارویی بسیاری به دنبال استفاده از اینترلوکین 18 به عنوان یک درمان سرطانی بوده اند اما اغلب تلاش ها در مرحله کارآزمایی بالینی موفقیت آمیز نبوده اند. از آن جایی که اینترلوکین 18 پیام های التهابی بسیار قوی را به سلول های ایمنی مبارزه کننده با تومورها می فرستد، این یک پارادوکس محسوب می شود. در واقع در کارآزمایی های بالینی پیشین مشخص شده است که هیچ پاسخ درمانی مناسبی در کاربرد اینترلوکین 18 مشاهده نشده است.

در این پژوهش جدید، محققین دانشگاه Yale دریافتند که تومورها چگونه اینترلوکین 18 را خاموش می کنند. آن ها دریافتند که در اغلب سرطان ها سطح بالایی از پروتئینی به نام پروتئین متصل شونده به اینترلوکین 18(IL-18BP) وجود دارد که به عنوان یک گیرنده تخریبی عمل می کند و توانایی اینترلوکین 18 برای متصل شدن به گیرنده اش روی سلول های سیستم ایمنی را بلوک می کند و در نتیجه مانع از فعال شدن سیستم ایمنی می شود. در واقع IL-18BP به عنوان سدی برای اینترلوکین 18 عمل می کند. در ادامه با استفاده از فرایندی موسوم به تکامل مستقیم محققین تقریبا 300 میلیون شکل جهش یافته مختلف از اینترلوکین 18 را مورد بررسی قرار دادند و واریته هایی را شناسایی کردند که قابل شناسایی بوسیله IL-18BP نبودند. در ادامه این محققین ورژنی از اینترلوکین 18 را شناسایی کرده اند که مسدود نمی شود و می تواند تومورهای مقاوم به ایمنی درمانی را در مدل های موشی به میزان قابل توجهی کاهش دهد. استفاده از این ورژن اینترلوکین 18 نه تنها اندازه تومورها را کاهش داد بلکه موجب ریشه کن شدن سلول های بنیادی سرطانی به عنوان عامل اصلی عود مجدد سرطان و مقاومت درمانی سرطان شد.

امید می رود با مطالعه بیشتر در این زمینه، محققین راهی برای استفاده ورژن مناسب اینترلوکین 18 برای مقابله با تومورهای سرطانی انسانی بیابند.

پایان مطلب/