به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در پژوهشی جدید در بیمارستان کودکان سین سیناتی،  دکتر وای و همکارانش به دنبال یافتن اطلاعات بیشتر در زمینه دلایل تولد زودرس و سقط جنین بوده اند. در این راستا آن ها روی این امر فوکوس کردند که سیستم ایمنی چگونه طی بارداری تغییر می کند و چه اختلالات ایمنولوژی در ارتباط با مشکلات مربوط به بارداری وجود دارد. به همین دلیل، محققین از مدل های بارداری جانوری استفاده کردند و متغیرها تاثیر گذار روی بارداری انسانی مانند سن مادری، تنوع ژنتیکی بین والدین و تعداد بارداری های قبلی را در این مدل های جانوری ارزیابی کردند.

ارزیابی های نشان داد که سیستم ایمنی مادر طی بارداری تغییر می کند و مانع از رد جنین بوسیله بدن می شود. این امر یک تعادل ایمنولوژیک ظریف است که در صورتی که مختل شود می تواند منجر به سقط جنین شود. متاسفانه این تعادل معمولا بوسیله فاکتورهای محیطی یا تغییرات فیزیولوژیک تحت تاثیر قرار می گیرد و همین امر منجر به مشکلات بارداری می شود. در ادامه مشخص شد که سیستم ایمنی مادر در مراحل اولیه و نهایی بارداری بسیار متفاوت رفتار می کند و درک دقیق این تفاوت ها می تواند منجر به ایجاد استراتژی های درمانی شخصی و موثر شود. این مطالعه نشان داده است که مسیرهای ایمنی که موجب افزایش سلامتی بارداری اولیه می شود با مسیرهایی که در مراحل نهایی بارداری فعال هستند متفاوت است. طی بارداری مادر در معرض آلو-آنتی ژن های جنینی خارجی قرار می گیرد که بوسیله جنین در حال تکوین تولید می شوند. این آلو-آنتی ژن ها به طور مستقیم با سیستم ایمنی مادر برهمکنش می کنند و این موجب می شود که عواقب بارداری اولیه بسیار متنوع باشد. نتایج بدست آمده حاکی از این است که بارداری موجب شروع تجمع سلول های CD8+T مادری مختص جنین می شود و همین امر موجب می شود که مادر فرزند خود را از نظر ایمنی به خاطر داشته باشد و حتی بعد از تولد هم به صورت یک حافظه فعال باقی می ماند. در ادامه بیان دو پروتئین PD-1 و LAG-3 بوسیله سلول های T حافظه ای به سلول ها خاطرنشان می سازد که طی مراحل بعدی بارداری نسبت به جنین در حال تکوین تحمل بیشتری داشته باشند. اختلال مولکولی که موجب خنثی شدن بیان این پروتئین ها شود موجب فعال شدن مجدد سلول های CD8+T می شود که در مراحل اولیه فعال بودند و همین امر منجر به سقط جنین می شود.

پایان مطلب/