به گزارش بنیان به نقل از www.Cryo-Cell.com، شکاف کامی و لبی دو نوع از شایع ترین نواقص تولد هستند که همراه با یکدیگر تقریبا در یک مورد از 940 تولد رخ می دهند. این ناهنجاری ها تقریبا در بین هفته های ششم تا دهم بارداری رخ می دهند که زمانی است که بافت پوست از جهت های مقابل سر شروع به رشد به سمت یکدیگر می کنند تا صورت را شکل دهند. در صورتی که این فرایند به خوبی صورت نگیرد، نتیجه آن بروز شکاف کامی یا لبی و یا هر دوی آن ها است. هر چند دلیل این عوارض به طور کامل شناسایی نشده است اما این ناهنجاری ها زمانی رخ می دهند که استخوان ستیغ کامی یا بخش جلویی سقف دهان به خوبی شکل نمی گیرد و مانع از رسیدن دو سمت بافت پوست به یکدیگر می شود و پدیده ای به نام شکاف آلوئولار اتفاق می افتد.

در حال حاضر یکی از روش های درمانی استفاده از گرافت های استخوانی مشتق از لگن، سر، دنده ها و ... برای پر کردن این شکاف است و متاسفانه چون این امر نیازمند جراحی است، خود عوارض دیگری را برای فرد ایجاد می کند. در سال های اخیر از پتانسیل سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان و داربست ها نیز استفاده شده است اما همین امر نیز نیازمند یک رویکرد تهاجمی برای بدست آوردن مغز استخوان است.

در پژوهشی جدید در دانشاه تگزاس، محققین از بافت بند ناف برای تشکیل نواحی کامی و استخوان فرونتال سقف دهان استفاده کرده است. بافت بند ناف خود بافتی ژلاتین مانند است که به راحتی می تواند بدون نیاز به داربست اضافی در ناحیه شکاف کامی قرار گیرد. از آن جایی که این عارضه در ماه های ابتدایی بارداری قابل تشخیص است، می توان از قبل برای ذخیره سازی و استفاده از بند ناف برای ترمیم شکاف کامی برنامه ریزی نمود. مطالعات صورت گرفته در مدل های جانوری حاکی از موفقیت آمیز بودن استفاده از بافت بند ناف حاوی سلول های بنیادی برای ترمیم شکاف کامی و لبی بوده است، هر چند برای استفاده از این رویکرد برای انسان نیاز به مطالعه بیشتری است.

پایان مطلب/