به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برخی از مطالعات نشان می‌دهند که نوعی عسل می‌تواند به افزایش تولید گلبول‌های سفید خون که وظیفه مبارزه با عفونت‌ها و التیام زخم‌ها را بر عهده دارند کمک کند. این عسل در درمان زخمها و ترمیم بافتهای مرده پوست کارایی زیادی دارد به‌طوری‌که در بعضی از بیمارستانها و مراکز درمانی تا حد زیادی جایگزین آنتی بیوتیکها شده‌است؛ و جهت درمان زخم و مداوای زخم بستر و سوختگیهای عمیق، همچنین جوانسازی سلولهای پوست از این عسل استفاده می‌شود.

عسل مانوکا حاوی ترکیبات زیست فعال زیادی از جمله پراکسید هیدروژن، متیل گلیوکسال(MGO)، پلی فنول ها، سوکروز و مالتوز است که به فرایند بهبودی کمک می کنند. همه انواع عسل ها حاوی پراکسید هستند که در تماس با باکتری آن را می کشند و در این میان به سلول های انسانی نیز آسیب می رسانند. آن چه پراکسید هیدروژن را در نمونه عسل خاص می سازد، این است که به آهستگی تولید می شود و به آهستگی رشد باکتری را در متوقف می کند و این در حالی است که اثر ملایمی روی سلول های انسانی دارد. در این میان عسل مانوکا دارای MGO نیز می باشد که رشد باکتریایی را از طریق محدود کردن قابلیت تحرک سوش های باکتریایی مهار می کند. حتی قند موجود در این عسل یعنی سوکروز و مالتوز نیز می توانند منبع مستقیمی برای تامین انرژی سلول ها روی سطح زخم باشد. در پژوهشی جدید، محققین توانسته اند زخم پوش جدیدی را تولید کنند که در آن از عسل مانوکا نیز برای تولید نانوفیبرهای سلولز استات الکتروریسی شده استفاده شده است.

 سلولز استات یک پلیمر آبدوست و زیست تخریب پذیر با قدرت کشسانی بالا است که می توان از آن برای زخم پوش استفاده کرد. استفاده از این نانوفیبرهای حاوی عسل مانوکا به عنوان شبکه های نانوفیبری برای پوشش زخم، فعالیت آنتی میکروبی بالایی را علیه باکتری های گرم مثبت و منفی نشان داد. این زخم پوش ها قابلیت تنفس مناسبی دارند و موجب افزایش بهبودی زخم می شوند.

پایان مطلب/