به گزارش بنیان، این روش جدید امکان ساخت نانوذرات را با طراحی‌های ویژه برای کاربردی به خصوص فراهم می‌کند. این ذرات می‌توانند به راحتی با عوامل شیمیایی گوناگون بارگذاری شده و با برچسب‌گذاری برای یک گونه خاص سلول مورد استفاده قرار گیرند؛ بنابراین این ذرات به سلول‌های سرطانی مشخصی چسبیده و دارو را آزاد می‌کنند. بدین صورت داروی ضدسرطان مستقیما و به طور خاص به سلول سرطانی خواهد رسید.

 

نانوذرات هوشمند برای دارورسانی هدف‌گذاری شده باید معیارهای مشخصی را دارا باشند. آنها باید ظرفیت بالایی برای حمل دارو داشته، پوششی انطباق‌پذیر با غشاهای بیولوژیکی داشته باشند و بتوانند لیگاندهایی را که به دریافت‌کننده‌های خاص در سلول سرطانی متصل می‌شوند، ارائه دهند.

 

به محض ورود ذرات به سلول باید با سیگنالی مخصوص تحریک‌ شده تا دارو را آزاد کنند. طراحی ماده‌ای با چنین مشخصات بسیار دشوار است، اما این محققان با ارائه سیستم جدید توانستند سکویی منطبق با دارو‌ها و سلول‌های سرطانی گوناگون ایجاد کنند.

 

این سیستم بر اساس نانوذرات مزوحفره سیلیکا است که بی‌خطر و زیست‌تجزیه‌پذیر بوده و حفرات آن فضای قابل‌ توجهی برای ذخیره‌سازی دارو فراهم می‌آورند. یک سلول حساس به نور به سطح ذره متصل است و بار دارویی درون حفرات ذخیره می‌شوند. هر ذره با یک لایه چربی مشابه با غشای پلاسمایی یک سلول خاص پوشیده شده است. لیگاندی که توسط گیرنده‌های سلول سرطانی شناسایی می‌شوند، درون این لایه تزریق می‌شود.

 

در این تحقیق جدید محققان مذکور لیگاندهای ویژه‌ای را برای سلول‌های سرطانی کبد و گردن رحم مورد آزمایش قرار دادند. فعال‌سازی سلول‌های حساس به نور با نور قرمز منجر به باز شدن لایه چربی و آزاد شدن دارو می‌شود.

 

به گزارش ایسنا ، پاسخ‌گویی سلول‌های حساس به نور، به نور قرمز به غیر از نور آبی که در آزمایشات پیشین مورد استفاده قرار گرفته بود نیز پیشرفت مهمی به شمار می‌رود. نور قرمز سمیت کمتری برای سلول‌ها و نفوذ عمیق‌تری درون بافت خواهد داشت. نکته حیاتی دیگر این است که بخش حساس به نور مستقیما به حامل دارو متصل است که باعث می‌شود اثر آن به طور محلی و بلافاصله در مجاورت نانوذره ایجاد شود و اثر مخربی روی ناحیه وسیعی از سلول‌های داخلی نداشته باشد.

 

این محققان، نتایج خود را در مجله‌ «Nano Letters» منتشر کرده‌اند.

 

پایان مطلب/