به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، تیمی از محققین برجسته سعی داشته اند آینده استفاده از این فاکتورهای رشد در درمان پارکینسون را مورد مطالعه قرار دهند تا دریابند که چه آزمایش ها و رویکردهای درمانی را می توان بر مبنای GDNF و سایر فاکتورهای رشد این خانواده انجام داد.

دکتر راجر ای. بارکر  از محققین مرکز ترمیم مغز و  گروه علوم اعصاب بالینی WT-MRK در این زمینه می گوید که شواهد متعددی وجود دارد که GDNF و فاکتورهای رشد مرتبط با آن می توانند مسیر دوپامینرژیک جسم سیاه- مخطط را در چندین مدل حیوانی بیماری پارکینسون احیا کنند. اما این دستاورد هنوز در بالین قابل کاربرد نبوده است.

فاکتورهای رشد از رشد و بقای سلولهای بدن و مغز حمایت می کنند. در طی سالیان متوالی، مفهوم ترمیم مغز با فاکتورهای رشد در بیماریهای عصبی به ویژه بیماری پارکینسون مورد توجه محققان بوده است و ویژگی های این فاکتورهای رشد، چشم اندازی را برای تکوین درمان های جدید ایجاد کرده است که می تواند به ترمیم آسیب های ناشی از بیماری پارکینسون کمک کند. 

گروهی بین المللی از متخصصان به بحث در مورد تاریخچه و وضعیت فعلی درمان پارکینسون با  GDNF و رشد فاکتور رشد نورترین (NRTN) پرداختند. به طور کلی، این گروه اتفاق نظر دارند که GDNF و NRTN در مدلهای حیوانی مبتلا به بیماری عصبی پارکینسون ، به خوبی عمل کرده اند ، اما استفاده از آنها در بالین و درموارد انسانی تأثیر عمده­ای نداشته است. این امر شاید نشان دهندۀ این محدودیت­های قابل پیش­بینی در مورد مدلهای جانوری باشد که بطور معمول در فضای پیش بالینی و در مورد بیماری پارکینسون به دنبال درمان­های تعدیل کنندۀ بیماری استفاده می­شوند.

در این زمینه در یک کارگاه تخصصی از شرکت کنندگان پرسیده شد که  آیا GDNF آینده ای در درمان بیماری پارکینسون دارد یا خیر دارد، پاسخ آن ها حاکی از عدم اطمینان بود. به عقیده اغلب آن ها، با توجه به پیچیدگی نسبی جراحی مغز و اعصاب که برای کاشت سیستم تحویل انفوزیون و تزریق مداوم  GDNF که مورد نیاز است، یک سیستم انتقال ویروسی با استفاده از روشهای جدیدتر اصلاح شده که نیاز به جراحی کمتری دارد ، سودمندتر خواهد بود

پایان مطلب/