به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در حال حاضر بیشتر مطالعات سمیت شناسی(سمیت عصبی، قلبی و ...) روی مدل های جانوری صورت می گیرد که فرایندی گران و زمان بر است و لزوما پاتوفیزیولوژی انسانی را شبیه سازی نمی کند. ایجاد مدل های برون تنی متناسب انسانی می تواند وقایع کلیدی تکوین مغز انسان را پوشش دهد و بسیاری از این چالش ها را برطرف سازد. در مطالعه ای در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز، محققین به ارزیابی اثرات داروی ضد افسردگی پاروگزتین روی مدل های مغزی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(brain Spheres) پرداختند. پیش از این استفاده از این دارو به عنوان یکی از SSRIs، اثرات ضد و نقیضی را روی تکوین مغز در جانوران نشان داده بود. این مطالعه نشان داد که غلظت های درمانی پاروگزتین موجود در خون(20 تا 60 نانوگرم/میلی لیتر) منجر به کاهش 80 درصد بیان مارکرهای سیناپسی، کاهش 60 درصدی فرا رشد نوریتی و کاهش 40 تا 75 درصدی بقای کلی جمعیت های سلولی اولیگودندروسیتی می شود.

محققین این مطالعه بر این باورند که قطعا استفاده از داروی پاروگزتین می تواند عوارض جانبی روی تکوین مغز داشته باشد و منجر به ناهنجاری های مغزی شود.

پایان مطلب/