به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، برای این مطالعه، کودکان مذکور مورد تزریق درون سیاهرگی خون بند ناف ذخیره سازی شده مربوط به نوزادان سالمی قرار گرفتند که سلول های بنیادی خون بند  ناف آن ها در بانک های عمومی خون بند ناف ذخیره سازی شده بود. این کودکان در ابتدا مورد تیمار با دوز پایین شیمی درمانی و داروهای سرکوب کننده ایمنی قرار گرفتند و زمانی که سلول های بنیادی خون بند ناف به این کودکان تزریق شد، استفاده از داروهای شیمی درمانی و سرکوب کننده ایمنی متوقف شد. برای تحریک بیشتر سیستم ایمنی، بخش کوچکی از سلول های بنیادی خون بند ناف، چند هفته بعد از تزریق اولیه مجددا به این کودکان تزریق شد.

ارزیابی های بعدی نشان داد که مشکلات بعد از تزریق نسبتا متوسط بودند به نحوی که اغلب این کودکان متحمل بیماری پیوند علیه میزبان (GvHD) نشدند و نرخ عوارض جانبی مربوط به عفونت ویروسی ناشی از سرکوب ایمنی نیز تقریبا 5 درصد بود که کمتر از مطالعات قبلی بود. استفاده از این رویکرد برای 30 نفر از این کودکان موجب افزایش 60 درصدی نرخ بقای 3 ساله شد و این در حالی بود که برای کودکان مبتلا به لوکودیستروفی 90 درصد کودکان بعد از سه سال کماکان زنده مانند. این اولین بار بوده است که از خون بند ناف برای درمان اختلالات ژنتیکی متابولیک نیز استفاده شده است.

به عقیده محققین رویکرد و پروتکل مورد استفاده در این مطالعه برای سلول درمانی مبتنی بر سلول های بنیادی خون بند ناف می تواند برای طیف وسیعی از اختلالات استفاده شود.

پایان مطلب/