تولد نوزادان سالم حاصل از پیوند بافت بیضه در مدل جانوری: نقش کلیدی اسید رتینوئیک
از هر 50 تولد در ژاپن، یک تولد حاصل لقاح آزمایشگاهی است و بسیاری از زوجین به دلایل ناشناخته قادر به باردار شدن نیستند. ناباروری یکی از عوارض جانبی ناخواسته کسانی که در کودکی متحمل درمان های سرطانی می شوند نیز می باشد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در پژوهشی جدید دکتر سیجی تاکاشیما و همکارانش در دانشگاه شینشو بافت بیضه را پیوند کردند تا موثر بودن آن را به عنوان درمانی برای ناباروری مردان بررسی کنند. زمانی که آن ها تنها سلول های بنیادی اسپرم(اسپرماتوگونی) را پیوند کردند، سلول های زایای گیرنده باید حذب شوند تا موفقیت پیوند و رشد سلول های بنیادی پیوند شده تضمین شود. اما برخلاف تصور، این امر تولید اسپرم در بافت های پیوندی را بدتر کرد. دلیل این امر به دلیل حذف هم زمان سلول های زایایی بود که در سنتز اسید رتینوئیک در بیضه ها نقش دارند. به همین دلیل در ادامه آن ها توانستند به تجویز اسید رتینوئیک به گیرندگان، اسپرم زایی به کمک بافت بیضه پیوندی را تحریک کنند و این امر منجر به تولید اسپرم شد. در ادامه با استفاده از تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم به تخمک یا ICSI آن ها جنین هایی را تولید کردند که با انتقال به رحم موش منجر به تولد نوزادان سالم شد.
با وجود این که اسید رتینوئیک بعد از تزریق به مادران باردار می تواند منجر به تراتوژنز شود، اما هیچ عارضه جانبی در آن ها مشاهده نشد که نشان می دهد پیوند بافت بیضه در ترکیب با اسید رتینوئیک می تواند روشی موثر برای حفظ باروری یا احیای باروری در جنس نر یا آقایان باشد.
پایان مطلب/