به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، میلیون ها بارداری در سراسر جهان با استفاده از تکنیک های کمک تولید مثلی اتفاق افتاده است  و با وجود کاربرد رو به افزایش آنها در سطح جهان، این انقلاب در تولید مثل انسان با مشکلاتی روبرو است و علت اصلی این مسائل هنوز ناشناخته است.

در مطالعه ای جدید در دانشگاه پنسیلوانیا، دکتر بارتولومی و همکارانش از یک مدل موش استفاده کردند تا اثرات چهار روش کمک تولید مثلی شامل تحریک هورمونی ، لقاح آزمایشگاهی (IVF) ، کشت جنین و انتقال جنین  را بر رشد جفت و رشد جنین بررسی کنند. هر چهار روش منجر به کاهش وزن جنین در اواسط بارداری شد و در گروه های مراحل انتهای بارداری با استفاده از کشت جنین،  کاهش وزن جنین ، داشتن جفت بزرگ تر و ترکیب سلول جفتی تغییر یافته مشاهده شد. روش IVF کاملاً منجر به افزایش خطر ابتلا به پره اکلامپسی شد ، و روش کشت جنین به عنوان یک جزء ضروری از IVF ، با متیلاسیون ناقص DNA جفت همراه بود ، که قادر به ایجاد ناهنجاری در جفت و اثرات سوء احتمالی بر روی آن می­شود.

تکنیک های کمک تولید مثلی شامل تحریک هورمون برای تولید تخمک ، IVF واقعی ، کشت جنین و روش انتقال جنین است. در مدل موش، این چهار روش تفکیک شدند تا بطور جداگانه چگونگی تکوین جفت آنها بررسی شود. در این آزمایش، همچنین زمان های مختلف مانند زمان نزدیکی برای تشکیل جفت ، نقطۀ میانی و چگونگی تکوین جفت در این نقاط مختلف زمانی در نظر گرفته شد.

روشهای کمک تولید مثلی در موشها باعث ناهنجاریهای جفتی غیر مرتبط با ناباروری اصلی می شوند. محققان دریافتند روش کشت جنین که در آن لقاح تخمک با اسپرم در یک محیط مناسب در انکوباتور صورت می گیرد، بیشترین تأثیر را بر ناهنجاری ها و عوارض جانبی آن داشت.

پایان مطلب/