تاریخ انتشار: پنجشنبه 02 مرداد 1399
دیدگاه هایی جدید در مورد ژن های دخیل در تکوین نای و مری

  دیدگاه هایی جدید در مورد ژن های دخیل در تکوین نای و مری

مطالعۀ جدیدی در eLife به چاپ رسیده است که چگونگی نقش شبکه ای از ژن ها در تکوین نای و مری در موش ها را گزارش می¬دهد. نتایج این مطالعه دیدگاه¬های جدیدی را در مورد ژنهای موجود در حین تکوین تشکیل نای (لولۀ هوا) و مری (لولۀ غذایی) نشان می¬دهد.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این یافته ممکن است دانشمندان را در درک عواملی که باعث نقص هنگام تولد می­­شود و به موجب آن این دو لوله کاملا از هم جدا نمی شوند و این امر به مشکلات بلع و تنفس منجر می­شود، کمک کند. این یافته­ها ممکن است در رشد مری یا بافت نای در آزمایشگاه و درمان چنین نقایصی هنگام تولد یا شرایطی مانند سرطان که باعث از بین رفتن این بافت ها می شود ، کمک کند.

در حین رشد قبل از تولد ، لوله ای مشتق شده از سلولهای بنیادی در جنین به سلولهای مری و نای تبدیل می شود و در ادامه این سلولها مجزا شده و دو ساختار جداگانه را شکل می دهند. مطالعات قبلی حاکی از آن است که یک جفت ژن تنظیم کننده اصلی به نام های NKX2.1 و SOX2 ممکن است این فرآیند را کنترل کنند ، اما مشخص نیست که کدام ژن توسط این تنظیم کننده ها فعال می شوند یا اینکه تنظیم کننده های دیگری نیز در این فرایند دخیل هستند یا خیر.

در پژوهشی جدید کوآهارا و تیمی از محققان به سرپرستی جفری بوش از توالی RNA تک سلولی برای مقایسه همه ژنهایی که در سلولهای مری در حال تکوین موش دخیل هستند، استفاده شد. نتایج آنها نشان داد که دو مجموعه ژن بسیار متفاوت وجود دارد که در هنگام تکوین اولیه این دو عضو فعال می شوند. در مرحله بعد ، ژنهای فعال موجود در مری و نای در حال تکوین در موش ها با حیوانات فاقد ژن کاربردی NKX2.1 مقایسه شدند. بیشتر ژنهای مورد نیاز برای تکوین این دو بافت هنوز در موش های فاقد NKX2.1 فعال شده بودند. اما چند ژن مهمی که برای رشد غضروف در جهت حمایت از نای یا عضلۀ صاف به عنوان عامل حرکت مواد غذایی به سمت پایین مری حیاتی بودند متفاوت بودند. این نشان می دهد که NKX2.1 تنظیم کننده اصلی همه ژنهای درگیر در تکوین نای نیست، بلکه در عوض فقط تعداد کمی از ژنهای مهم را تنظیم می کند. نتایج این مطالعه چندین ژن جدید را نشان می دهد که برای ایجاد نای و مری در موش ها ضروری هستند ، اما اکنون باید مشخص شود که آیا همین ژن ها در رشد این اندام ها در انسان نقش دارند یا خیر.

کسب اطلاعات بیشتر در مورد این ژن ها و اینکه آیا آنها نقش های مشابهی در انسان بازی می کنند، درک این نکته که چگونه می­توان به علت نقایص ناحیه نای و مری در بدو تولد پی برد را افزایش می دهد و در دراز مدت ، این دیدگاه ممکن است به کشف راه­هایی برای رشد بافت جدید از سلول­های بنیادی و در رفع این نقایص کمک کند.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه