به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این رویکرد هر چند حداقل در مورد انسان دور از دسترس به نظر می رسد اما در مطالعات جانوری و روی رت ها امیدوار کننده نشان داده است.

صرع زمانی اتفاق می افتد که بین انواع مختلف سلول های عصبی در مغز عدم تعادل وجود دارد: تهییج یک سلول موجب فعال شدن دیگری می شود و مهار یک نورون موجب متوقف شدن تحریک می شود. در واقع تشنج های صرع ناشی از برتری تهییج بر مهار هستند.

در ابتدا محققین سلول های فیبروبلاست پوست انسانی را گرفته و آن ها را به سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCS) بازبرنامه ریزی کردند و سپس در شرایط آزمایشگاهی آن ها را به نورون های مهاری مغزی تمایز دادند. در ادامه این پژوهش محققین 38 رت را مورد تزریق ماده شیمیایی قرار دادند که منجر به شروع تشنج های طولانی مدت در آن ها می شود. آسیب مغزی حاصل موجب شد که این رت ها دچار تشنج های خودبخودی شوند که از هیپوکامپ شروع می شوند. یک هفته بعد از شروع آسیب، محققین سلول های مغزی مهاری را به هیپوکامپ نیمی از رت ها ایمپلنت کردند. پنج ماه بعد، آن هایی که مورد سلول درمانی قرار گرفتند در مقایسه با گروه کنترل 70 درصد تشنج کمتری نشان دادند.

به عقیده محققین این مطالعه، این رویکرد درمانی می تواند برای بیمارانی که تشنج های صرعی شان منشا در هیپوکامپ دارد موفقیت آمیز باشد. از آن جایی که این نورون های مهاری پیوندی می توانند از سلول های مشتق از خود بیماران تولید شوند، می توان گفت که رد پیوندی نیز صورت نمی گیرد.

پایان مطلب/