به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکتر هوروویتز و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا به تست این امر پرداختند که آیا اثرات سودمند ورزش روی عصب زایی در مغز و عملکرد شناختی بهبود یافته در موش های پیر می تواند از طریق پلاسمای یک موش به موش دیگر منتقل شود یا خیر. موش های پیری که پلاسما را از موش های جوان و یا پیر ورزش کرده دریافت کردند، بدون این که خودشان از تردمیل مخصوص یا ورزش استفاده کردند اثرات سودمند پلاسما روی مغزشان را نشان دادند. آن ها نشان داده اند که فسفولیپاز D1 مختص گلیکوزیل فسفاتیدیل اینوزیتول(Gpld1) به عنوان یک فاکتور موجود در پلاسما می تواند عامل این اثرات سودمند شود.

به عقیده محققین معکوس کردن پیری مغز می تواند از طریق یک مداخله سیستمیک مانند ورزش امکان پذیر باشد. این مطالعه نشان داده است که تزریق فاکتورهای موجود در گردش خون و پلاسمای یک موش پیر ورزش کرده، می تواند اثرات ورزش روی عصب زایی و عملکرد شناختی این موش را در موش پیر دیگر القا کند. همان طور که گفته شده به نظر می رسد که Gpld1 به عنوان یک فاکتور آزاد شده از کبد، بعد از ورزش افزایش می یابد و موجب بهبود عملکرد شناختی و عصب زایی در موش پیر می شود. در واقع این مطالعه یک محور کبد-به-مغز را شناسایی کرده است که به موجب آن فاکتورهای خونی می توانند اثرات سودمند ورزش را به افراد پیر منتقل کنند. این محور می تواند هدفی برای مطالعاتی باشد که برای مقابله با پیری صورت می گیرند.

پایان مطلب/