به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، زندگی انسان بوسیله پیری سلول های منفرد تعیین می شود. برای درک این که آیا همه سلول ها با نرخ مشابه و دلیل مشابهی پیر می شوند، محققین به مطالعه فرایند پیری در مخمر در حال جوانه زدن Saccharomyces cerevisiae ، به عنوان یک مدل قابل ردیابی و بررسی مکانیسم های پیری از جمله مسیرهای پیری پوست و سلول های بنیادی پرداختند.

این محققین کشف کرده اند که سلول ها با ذات ژنتیکی مشابه و درون یک محیط مشابه می توانند به طرق مختلفی پیر شوند و سرنوشت آن ها تحت تاثیر فرایندهای مولکولی و سلولی مختلفی قرار داد. با استفاده از فناوری های میکروفلوئیدیک، مدل سازی کامپیوتری و ...، آن ها دریافته اند که حدود نیمی از سلول ها از طریق یک کاهش تدریجی در ثبات هستک ها پیر می شوند و نیمی دیگر به دلیل عملکرد نامناسب میتوکندری هایشان دچار پیری می شوند.

در این مدل جدید، هائو و همکارانش دریافته اند که می تواند فرایند پیری را دستکاری و در نهایت بهینه سازی کنند. شبیه سازی کامپیوتری به آن ها کمک کرد که مدار مولکولی اصلی دخیل در این فرایند را با دستکاری DNA سلول ها و اجازه دادن به آن ها برای ایجاد یک مسیر پیری جدید بازبرنامه ریزی کنند و طول عمر را به طور قابل توجهی افزایش دهند.

به عقیده هائو، این احتمال وجود دارد که ژن درمانی ها یا درمان های مبتنی بر مواد شیمیایی را برای بازبرنامه ریزی نحوه پیر شدن سلول ها استفاده کنیم و پیری انسانی را به طور موثری به تاخیر بیاندازیم و طول عمر انسان را افزایش دهیم.

پایان مطلب/