به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این مطالعه در دانشگاه کالیفرنیا برای اولین بار نشان داده است که چگونه یک داربست زیست مهندسی شده ساخته شده از سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی و ترکیب شده با داروی تیمولول(timolol، داروی مورد استفاده برای گلوکوم) موجب بهبودی زخم های دیابتی و کاهش التهاب در ناحیه زخم می شود.

زخم های مزمن پا یکی از خطرناک ترین و شایع ترین مشکلات مربوط به دیابت است که تقریبا یک چهارم بیماران مبتلا به دیابت را تحت تاثیر قرار می دهد. این عارضه سالانه بیش از 43 میلیارد دلار هزینه برای دولت ها و سیستم های بهداشتی در سطح جهان در بر دارد.

در مطالعه ای جدید، محققین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان بیماران را روی داربست های ماتریکسی مدوری کشت دادند. غلظت های متعدد سلول های بنیادی مزانشیمی برای تعیین دوز بهینه این سلول ها تست شدند. در ادامه داربست درتیمولول و در غلظت یک درصد اکسیژن در محیط کشت سلول های بنیادی مزانشیمی انکوبه شدند. در ادامه از این داربست ها برای زخم های موش های مدل برای دیابت استفاده شد.

نتایج نشان داد که همه داربست های مرکب از سلول های بنیادی مزانشیمی، هیپوکسی و پیش تیمار شده با تیمولول به طور قابل توجهی اپی تلیالی شدن زخم را در مقایسه با گروه داربست به تنهایی افزایش دادند(بیش از 70 درصد). ارزیابی ها نشان داد که ترکیب سلول های بنیادی مزانشیمی و تیمولول می تواند بهبودی زخم را با موفقیت افزایش دهد و پاسخ التهابی را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. این نشان دهنده یک رویکرد منحصربفرد است که می تواند به طور قابل توجهی پاسخ های ترمیم کنندگی بهتری را در زخم های دیابتی انسان و مدل های جانوری موجب شود.

پایان مطلب/