به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، استراتژی های فعلی برای درک پیشرفت تومور روی سلول های توموری و جداسازی آن ها متمرکز هستند و برهمکنش های تومور با محیط پیرامونش را به خوبی نشان نمی دهند. این امر موجب می شود که درک درستی نحوه پیشرفت تومور و پاسخ تومور به شیمی درمانی وجود نداشته باشد. به عقیده دکتر سوکر در WFIRM، تومورها محصول محیط پیرامون شان هستند، آن ها سیگنال هایی را می فرستند که رو بافت موضعی اثر قابل توجهی می گذارد و هم زمان سیگنال هایی را از سلول ها و بافت های پیرامونی دریافت می کنند که پیشرفت آن ها را تغییر می دهد. فناوری های جدیدی که ویژگی های اختصاصی تومور را بهتر نشان دهند، اثر قابل توجهی روی نرخ مرگ بیماران خواهند داشت و می توانند منجر به ایجاد درمان های جدیدی برای هدف قرار دادن سرطان با حداقل عوارض جانبی شوند.

سوکر و همکارانش در WFIRM پیش از این مدل ارگانوئید سه بعدی از کولون را تولید کردند که ریز ساختارهای منحصربفرد کولون را دارا بود و از آن برای آنالیز نمونه های سرطان کولورکتال و شناسایی تغییرات قابل توجه در ریز محیط استفاده کردند. آن ها ریز محیط توموری و اثر آن را بررسی کردند و دریافتند که نمونه های با ماتریکس خارج سلولی منظم، این ساختارها را حفظ می کنند. بر عکس، ماتریکس خارج سلولی مختل شده اجازه پیشرفت سرطان را می دهد. به عقیده این محققین، درمان هایی که بتوانند این ماتریکس خارج سلولی را هدف قرار دهند می توانند به ایجاد درمان های جدید کمک کنند و مکملی برای شیمی درمانی و پرتودرمانی های موجود باشند.

با کنترل پاسخ دهی سلول های سرطانی از طریق تغییر دادن ریز محیط توموری، دوزهای پایین تری از شیمی درمانی و پرتو درمانی موثر خواهند بود و در نتیجه عوارض جانبی نیز کاهش می یابد.

این ارگانوئیدها می توانند پلی بین مطالعات آزمایشگاهی و مدل های جانوری باشند.

پایان مطلب/