به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این تحقیق که توسط انستیتو بیوشیمی  (BDI) موناش انجام شد ، مشخص شد که وقتی مسیر مرگ سلولی در تخمک ها (تخم ها) مهار می شود ، این تخمک ها قادر به ترمیم آسیب های شدید DNA و تولید فرزندان سالم هستند.

با تیمار موش های ماده ناقص از نظر ژن TAp63(به عنوان تنظیم کننده اصلی مرگ سلولی در تخمک ها) با  دوزهای مختلف تابش گاما ، مشاهده شد که تخمک ها به سرعت آسیب DNA را ترمیم می کنند و کیفیت تخمک ها و باروری زنان حفظ می شود.

مقاله منتشر شده در نشریه PNAS ، به راهنمایی دکتر کارلا هوت و دکتر جسیکا استرینگر  نشان داده است که از بین انواع آسیب DNA ، شکستگی های دو رشته­ای (DSBs) مضرترین آن ها هستند؛   موجب افزایش بازآرایی و جهش کروموزومی می شودند و در صورتی که DSB ها به طور نادرست ترمیم شوند، به ناپایداری ژنتیکی می­انجامند.

 زنان با منبع نهایی تخمک­هایی که باید در طول زندگی دارا باشند، متولد می شوند، این باعث می شود آنها به یکی از طولانی ترین سلولهای زنده بدن انسان تبدیل شوند. این بدان معنی است که تخمک­ها سالها در معرض تنش های خارجی و داخلی قرار دارند که  ممکن است به DNA آسیب برساند و در کاهش کیفیت تخمک نقش داشته باشند.

برخلاف سایر سلول های بدن انسان ، تخمک ها تحمل بسیار کمی در برابر آسیب DNA دارند و در صورت قرار گرفتن در معرض عوامل تنش زا مانند تابش و داروهای شیمی درمانی و سموم محیطی (مانند آلودگی ، سموم دفع آفات) مسیرهای مرگ سلول را فعال می کنند. مسدود کردن مسیر مرگ تخمک به عنوان یکی از امیدوار کننده ترین روش ها برای حفظ قدرت باروری در آینده و سلامت غدد درون ریز در بیماران مبتلا به سرطان زنان مورد بررسی قرار گرفته است. درمان های سرطانی با ایجاد صدمه به DNA می توانند منجر به ناباروری شوند و باید به دنبال راهی برای حل این مشکل بود. این مطالعه یک گام اساسی در جهت افزایش موثر شانس باروری بوده است. استراتژی حفظ باروری برای زنان بیمار مبتلا به سرطان، پیامدهای مهمی برای طولانی شدن طول عمر باروری زنان دارد.

افزایش دانسته­ها در زمینه سرطان و اثرات آن روی باروری زنان می­تواند به ایجاد رویکردهای درمانی موثر برای این زنان کمک کند.

پایان مطلب/