مدل موشی جدید از "جهش کوما" برای دیابت های نوزادی دائمی
دیابت ها به ندرت در نوزادان اتفاق می افتد ولی زمانی هم که اتفاق می افتد به دلیل جهش در ژنی منفرد مانند KCNJ11 یا انسولین (INS) است.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تفاوت دیابت نوزادی با دیابت نوع یک این است که این بیماری ظرف شش ماه اول زندگی رخ می دهد و می تواند موقتی یا دائمی باشد. اغلب جهش هایی که در این بیماری اتفاق می افتد مانع از تولید انسولین کافی بوسیله پانکراس می شود و همین امر موجب سطح بالای گلوکز خون یا هایپرگلایسمی می شود. برای درک این که چرا دیابت های نوزادی دائمی رخ می دهند و یافتن یک راهکار درمانی، محققین اغلب از مدل های موشی و خوکی که دارای موتاسیون در ژن Insulin2C96Y هستند استفاده می کنند. این مدل ها دچار دیابت های اولیه شبیه دیابت های نوزادی می شوند. با این حال محدودیت اصلی استفاده از این مدل ها این است که با استفاده از آن ها، امکان پیوند بین گونه ای سلول های بتای پانکراسی یا جزایر پانکراسی قابل ارزیابی نیست که این بدلیل عوارض مربوط به واکنش های سیستم ایمنی است که مشخصه پیوند بین گونه ای است.
در مطالعه ای جدید، محققین مدل موشی جدیدی از دیابت نوزادی دائمی را تولید کرده اند که نقص شدید انسولینی و عملکرد نامناسب سلول های بتا را در یک زمینه ناقص از نظر ایمنی نشان می دهند. این مدل موشی اجازه ارزیابی کارایی سلول های بتای پانکراسی مشتق از سلول های بنیادی انسانی و سلول های بتای پانکراسی زنوژن(مشتق از جانوران) به این موش ها و بدون بروز پاسخ ایمنی می دهد. برای رسیدن به این هدف، محققین از فناوری ویرایش ژنومی CRISPR/Cas9 برای ایجاد حذف سه جفت باز در ژن Ins2 در موش از نظر ایمنی ناقص که فاقد لنفوسیت های T و B بالغ و سلول های کشنده ذاتی هستند، استفاده کردند. این جهش منجر به حذف Gln و توقف تولید انسولین شد. محققین این جهش را "جهش کما" نامیده اند. بررسی ها نشان داد که موش های نر و ماده دارای "جهش کما" ظرف مدت سه هفته بعد از تولد دچار دیابت نوزادی شدند. این موش ها ناحیه، اندازه و توده سلول های بتای کاهش یافته ای داشتند و تعداد و اندازه گرانول های انسولینی درون سلول های بتا نیز به طور قابل توجهی کاهش یافت. این بدین معنی است که مدل موشی می تواند مدل دائمی از دیابت نوزادی برای پیوند جزایر پانکراسی باشد.
بر مبنای این یافته ها، محققین بر این باورند که جهش کما می تواند نه تنها برای مطالعات مولکولی ژن انسولین و عملکرد نامناسب سلول های بتا استفاده شود، بلکه سابقه نقص ایمنی آن نیز اجازه تولید یک مدل جذاب برای مطالعه ارزیابی عملکردی بودن سلول های بتای مشتق از سلول های بنیادی و سلول های بنیادی زنوژن را نیز می دهد.
پایان مطلب/