به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه، فیونا فریمن و همکارانش جوهرهای زیستی را با استفاده از نانوذرات برای ایمپلنت های پرینت شده با الگوهای مجزای فاکتور رشد به صورت فعال و عملکردی در آوردند و به بررسی این امر پرداختند که چگونه نرخ رشد عروق خونی در شرایط درون تنی(آنژیوژنز) به بیان فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی(VEGF) بستگی دارد. این مطالعه سطح بالاتر تهاجم عروقی به ایمپلنت حاوی گرادیانی از VEGF را در مقایسه با آن هایی که به طور یکدست با مقادیر مشابه از این فاکتور بارگیری شده اند، نشان داد. ایمپلنت های پرینت شده در این مطالعه، دارای گرادیان یا شیبی از فاکتور VEGF بودند که با مجتمع شدن فاکتور BMP همراه بود و کینتیک یا روند آزادسازی این فاکتورها به صورتی بود که موجب تسریع بهبودی نواقص استخوانی بزرگ می شود. این مطالعه پتانسیل این را دارد که از فاکتورهای رشد زیست پرینت شده برای بهبود قابلیت ایمپلنت های استخوانی و بازسازی بافت استخوان استفاده کند.

پایان مطلب/