به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در پژوهشی جدید در دانشگاه راکفلر محققین به بررسی این امر پرداخته اند که چرا برخی از تومورها تهاجمی تر هستند. آن ها دریافته اند که ویژگی های مکانیکی عناصر بافتی که سلول های توموری پیش بدخیم را احاطه کرده اند(حداقل در مورد دو نوع از شایع ترین سرطان های پوستی) موجب تکوین سرطان و تهاجمی تر و بدخیم تر شدن سلول های سرطانی می شود.

در این پژوهش محققین روی دو نوع تومور که از سلول های بنیادی موجود در پوست موسوم به سلول های بنیادی اپی تلیالی منشا می گیرند فوکوس کردند: کارسینوماهای سلول های بازال و سنگفرشی. این دو نوع تومور دارای ساختارهای بسیار متفاوتی هستند به نحوی که کارسینومای سلول بازال از کلاسترهای سلولی شبه جوانه منشا می گیرد و این در حالی است که کارسینوماهای سلول سنگفرشی در چین های کوچکی در بافت پوست شروع می شود. استفاده از مدل های موشی و هم چنین مدل سازی های کامپیوتری صورت گرفته بوسیله محققین نشان داد نیروهای مکانیکی بافت های پیرامون این تومورها در بدخیم شدن آن ها بسیار نقش دارند. با آنالیز بیان ژن بین دو نوع تومور، مجموعه ای از ژن ها شناسایی شدند که نقش حیاتی را در ویژگی های فیزیکی غشای پایه بازی می کنند. غشایه پایه، لایه نازک متراکمی از پروتئین های درهم تنیده است که بوسیله سلول های بنیادی اپی درم و تومورهای در حال تکوین ساخته شده است و به عنوان صفحه و سطح اتکایی برای جداسازی تومور از بافت پیرامونی عمل می کند. مدل سازی های کامپیوتری نشان داد که نرم شدن غشای پایه و یا افزایش نرخ بازآرایی این غشا موجب تشکیل کارسینوماهای سلول های بازال می شود و سفت شدن این غشا و کاهش نرخ بازآرایی غشا موجب تاخوردن و بروز کارسینومای سلول های سنگفرشی می شود. در واقع به نظر می رسد که تغییر در ویژگی های مکانیکی غشای پایه موجب اثر گذاری روی شکل و رفتار کارسینوماهای بازال و سنگفرشی می شود.

به عقیده محققین شناسایی ژن هایی که در تکوین تومور دخیل هستند می تواند شرایطی را فراهم آورد که با هدف قرار دادن آن ها و در نتیجه اثر گذاری روی تومور و محیط پیرامون تومور مانع از متاستاز بیشتر آن ها شویم.

پایان مطلب/