به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، کاردیومیوپاتی اتساعی(DCM) به عنوان دلیل اصلی نارسایی قلبی شایع ترین دلیل پیوند قلب محسوب می شود. برخلاف سال ها تلاش برای بهبود بقای بیماران بعد از پیوند، نرخ بقای 10 ساله بعد از پیوند 50 درصد است. در حال حاضر این مشکل قلبی با استفاده از داروهایی درمان می شود که کشش عضلات قلبی را کاهش می دهند و بقای بیماران را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

در تلاشی جدید، محققین دانشگاه استنفورد دیدگاه های جدیدی را در مورد این بیماری کشنده ارائه کرده اند و بر این باورند که یافته های آن ها امکان ارائه درمان های جدید را می دهد.

در این مطالعه آن ها از ترکیبی از سلول های مشتق از بیماران و سلول های ویرایش ژنومی شده استفاده کردند. این فرایند ویرایش ژنومی شامل ایجاد تغییرات خاص در DNA سلول ها برای وارد کردن موتاسیونی به نام RBM20 درون کاردیومیوسیت های مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs-CM) بیماران بود. موتاسیون RBM20 دلیل بروز کاردیومیوپاتی اتساعی است. تولید این کاردیومیوسیت های جهش یافته به محققین این شانس را می دهد که دریابند چگونه این موتاسیون می تواند منجر به کاردیومیوپاتی اتساعی شود و هم چنین یک گزینه درمانی بالقوه را ارائه دهد.

در ادامه محققین دریافتند که یک ماده شیمیایی موسوم به ال-ترانس اسید رتینوئیک(ATRA) می تواند یک درمان بالقوه برای کاردیومیوپاتی اتساعی باشد. این ماده(ATRA) می تواند RBM20 را تنظیم کند و نواقص موجود در سلول های تغییر یافته را تا حدی ترمیم کند.

پایان مطلب/