به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در این رویکرد محققین با موفقیت سه نوع مختلف از سلول های موش را به سلول های مویی حسی(iHCs) بازبرنامه ریزی کردند. در این رویکرد محققین با موفقیت سه نوع مختلف از سلول های موش را به سلول های مویی حسی(iHCs) بازبرنامه ریزی کردند. دو نوع سلول اول مورد استفاده در این رویکرد، ورژن های جنینی و بالغ سلول های بافت پیوندی موسوم به فیبروبلاست و نوع سوم سلول، نوعی از سلول های گوش داخلی به نام سلول پشتیبان بوده است. برای بازبرنامه ریزی این سلول ها، محققان فیبروبلاست ها و سلول های پشتیبان را در معرض کوکتیلی از چهار فاکتور رونویسی قرار دادند.

این چهار فاکتور رونویسی حاصل غربالگری ترکیب 16 فاکتور رونویسی دخیل در تکوین سلول های مویی شنوایی موش بود. بدنبال بازبرنامه ریزی، سلول های iHC تولید شد که از نظر ساختار، الکتروفیزیولوژی و فعالیت ژنتیکی شبیه سلول های حسی مویی طبیعی بودند. این سلول ها دارای ویژگی های دیگری مانند آسیب پذیری به آنتی بیوتیک های شناخته شده عامل ناشنوایی نیز بودند. به عقیده محققین این سلول های حسی مویی یا iHC پتانسیل تسریع تحقیقات روی ناشنوایی را دارا هستند و می توان از آن ها در مطالعات تکوینی، غربالگری های دارویی و تست های سمیت شناسی روی سلول های گوش استفاده کرد.

پایان مطلب/