به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، اگزوزوم ها را بعد از آزادسازی از سلول می توان در همع مایع بدن از جمله خون، ادرار و بزاق مشاهده کرد. به دلیل این که اگزوزوم ها پروتئین های سطحی و سیتوپلاسمی، mRNAs، میکروRNAها و ... را حمل می کنند، می توان محتویات آن ها را به عنوان مارکری برای بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک یا پاتولوژیک مربوط به سلول در نظر گرفت. برای مثال، اگزوزوم ها در بسیاری از فرایندهای سرطانی مانند متاستاز و ... یا مشکلات متابولیک مانند دیابت و چاقی و ... دخیل هستند.

 این اگزوزوم ها می توانند تا فواصل دور بدن پراکنده شوند و siRNAها و یا مواد از نظر دارویی فعال را منتقل کنند و همین امر آن ها را به یک ابزار برای انتقال دارو تبدیل می کند. در این میان اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی، مزایای درمانی قابل توجهی شبیه سلولی که از آن منشا گرفته اند را نشان داده اند.

خون بند ناف دارای اگزوزوم های مترشحه از سلول های بنیادی است که مطالعات نشان داده است سطح وجود آن ها بیشتر از مغز استخوان است و همین امر آن را منبع ایده آلی برای تولید اگزوزوم ها معرفی کرده است. این اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی دارای پتانسیل سلول های والدی هستند و می توانند در بازسازی آسیب های اندام های مختلف از طریق مدیفه کردن عملکرد و فنوتیپ سلول های هدف مشارکت کنند. مطالعات نشان داده است که اگزوزوم های مشتق از خون بند ناف ممکن است بهبودی بافت اپیدرمی را تسریع کند، رگزایی را تقویت کند و تشکیل بافت اسکار را در زخم های جلدی کاهش دهد.

پایان مطلب/