به گزارش بنیان به نقل از Cryo-cell، زمانی که اگزوزوم ها از سلول ها رها می شوند می توان آن ها تقریبا در تمام مایعات بدن از جمله خون، ادرار و بزاق مشاهده کرد. از آن جایی که اگزوزوم ها حامل پروتئین های سطحی و سیتوپلاسمی و RNAهای پیام رسان(mRNA) و میکروRNAهای سلول والدی هستند، حضور بیماری را می توان از طریق اگزوزوم های آزاد شده از سلول های آلوده نیز تشخیص داد.

اگزوزوم ها در متاستاز سرطانی، شرایط متابولیک(مانند دیابت و چاقی)، مولتیپل اسکلروزیس و حتی بیماری آلزایمر دخیل هستند. اگزوزوم ها می توانند فواصل زیادی را بپیمایند و سلولی را هدف قرار دهند. به همین دلیل از آن ها می توان برای انتقال هدفمند دارو نیز استفاده کرد.

اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی نیز پتانسیل درمانی شبیه خود سلول های بنیادی نشان داده اند. در این میان سلول های بنیادی موجود در خون بند ناف، در مقایسه با مغز استخوان سطوح به مراتب بالاتری از اگزوزوم ها را ترشح می کند که همین امر آن ها را کاندیدای ایده آلی برای تولید اگزوزوم معرفی می کند.

به عقیده محققین اگزوزوم های مشتق از خون بند ناف می توانند بهبودی بافت های اپیدرمی را تسهیل کنند، رگزایی را تقویت می کنند و تشکیل بافت اسکار مربوط به زخم های جلدی را نیز کاهش می دهند. این اگزوزوم ها می توانند سنتز الاستین و کلاژن در پوست را افزایش دهند و در نتیجه می توانند ابزاری برای اهداف زیباسازی پوست و یا درمان بیماری های جلدی باشند.

پایان مطلب/