به گزارش بنیان به نقل از Nature، در پژوهشی جدید، محققین چینی در دانشگاه Sun Yet-Sen گوانگ ژو از ترانسکریپتومیکس تک سلولی برای ترسیم بیان ژن مختص هر نوع سلول در تومور استئوسارکومایی مقاوم به شیمی درمانی استفاده کردند. داده های آن ها وجود سلول های VEGFR2-JMJD3 به عنوان سلول های شبه بنیادی خاموش را نشن داد و به موجب آن یک سلسله مراتب مقاومبت به درمان را در بین این جمعیت سلول های پیش ساز در استئوسارکوما نشان داد. مهار کننده های VEGFR2 و مهار کننده های JMJD3 می توانند به طور هم افزا رشد تومور استئوسارکوما را متوقف کنند؛ هر چند که سلول های این تومورها رفته رفته به این درمان هم افزا مقاومت نشان می دهند و به نوعی یک پاسخ سازشی را نشان می دهد که منجر به بقای آن ها می شود. کاهش سطح گلوتاتیون سلولی در سلول های شبه بنیادی تومورها که به دلیل تیمار با یک مهار کننده سنتز گلوتاتیون اتفاق می افتد، آپوپتوز ناشی از استرس شبکه اندوپلاسمی را افزایش می دهد. از آن مهم تر، استفاده از نانوذراتی که گلوتاتیون را به نوعی می بلعند نیز می تواند موجب بهبودی درمان ترکیبی  مهار کننده های VEGFR2-JMJD3 شوند. در واقع این نانوذرات می تواند هر دو دارو را نیز به طور هم زمان ببلعند و ازاد کنند. به عقیده محققین کپسوله کردن نانوذرات بلعنده گلوتاتیون با  داروهای هدف قرار دهنده VEGFR2-JMJD3 می تواند استئوسارکومای مقاوم به شیمی درمانی را ریشه کن کند.

پایان مطلب/