اگزوزوم ها و کمک به بهبود ریکاوری قلبی
مدت هاست که در مدل های آزمایشگاهی حمله قلبی مشخص شده است که تزریق مخلوطی از سلول های عضلانی قلب، سلول های اندوتلیالی و سلول های عضلات صاف می تواند موجب بهبود عملکرد قلبی شود اما این رویکرد به دلیل احتباس اندک سلول ها و موفقیت کم سلول ها برای تلفیق شدن به بافت قلب با محدودیت مواجه است. هم چنین احتمال تومورزایی یا آریتمی قلبی نیز وجود دارد.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پژوهشی جدید در مدل های جانوری(خوک ها) نشان داده است که استفاده از اگزوزوم های تولید شده بوسیله این سه نوع سلول(سلول های عضلانی قلب، سلول های اندوتلیالی و سلول های عضلات صاف) که خود از سلول های بنیادی پرتوان القایی انسانی مشتق شده اند می تواند مزایایی شبیه تزریق خود سلول های قلبی مشتق از سلول های بنیادی پرتوان القایی داشته باشد.
اگزوزوم ها، وزیکول های خارج سلولی محصور در غشا هستند که حاوی پروتئین های از نظر زیستی فعال، RNAs و microRNAs هستند. اگزوزوم ها در ارتباطات سلول-سلول مشارکت می کنند و می توانند مزایای درمانی خود سلول های مادری را داشته باشند.
در این مطالعه نیز نشان داده شد که اگزوزوم های مشتق از سلول های مذکور دارای ویژگی های درمانی شبیه با سلول هایی هستند که از آن منشا گرفته اند و در عین حال با خطرات مربوط به تومورزایی و رد پیوند نیز همراه نیستند. در این مطالعه که روی مدل های خوکی حمله قلبی صورت گرفته است محققین نشان دادند که عملکرد بطن چپ بعد از تیمار اگزوزومی افزایش یافت و این در حالی است که اندازه ناحیه انفارکته، استرس دیواره، مرگ سلولی و ... در این مدل ها کاهش یافت. تیمار اگزوزومی موجب افزایش رگزایی در دیواره قلب جانور شد و این به معنی بهبودی ناحیه انفارکته نیز می باشد.
در مجموع، محققین بر این باورند که اگزوزوم ها می توانند عملکرد قلبی را در مدل های جانوری انفارکته قلبی و احتمالا در آینده ای نزدیک در انسان های مبتلا به مشکلات قلبی بهبود ببخشند.
پایان مطلب/