به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درک عملکردی بودن سلول های بنیادی و نحوه تنظیم رفتار آن ها همواره مورد علاقه محققین بوده اند. سلول های بنیادی توانایی قابل ملاحظه ای برای تکثیر همیشگی بدون شکل دادن تومور دارند، اما بنابر دلایل مختلف این توانایی دچار انحراف می شود و آن ها آسیب می بینند.

در این پژوهش جدید، محققین دانشگاه واندربیلت دریافته اند که برخی داروهای شیمی درمانی مورد استفاده برای سرطان ها که به DNA آسیب می رسانند، اثر متناقص روی غدد پستانی و فولیکول های مو و اپی درم دارند و موجب می شوند که سلول های بنیادی موجود در آن ها که به طور طبیعی تقسیم آهسته ای دارند، خیلی سریع تقسیم شوند و موجب فرا رشد بافت شوند. در بخشی از مطالعه، توجهات به فیبروبلاست ها به عنوان غالب ترین جزء ریز محیط بافتی معطوف شد. زمانی که فیبروبلاست ها از اپی درم برداشته شدند، پاسخ دهی سلول های بنیادی به آسیب DNA کاهش یافت که نشان دهنده نقش مهم فیبروبلاست ها است. توالی یابی RNA نشان داد که فیبروبلاست ها می توانند از طریق inflammasomes ها به سیگنال ها پاسخ دهند. این inflammasomes، کمپلکس های درون سلولی هستند که بافت ها برای پاسخ به استرس کمک می کنند و این امر از طریق پاکسازی سلول های آسیب دیده و پاتوژن ها صورت می گیرد که در مورد سلول های بنیادی نیز در زمان تقسیم شان عمل می کنند.

به عقیده محققین فیبروبلاست ها در غدد پستانی نیز مانند اپی درم یک پاسخ ایمنی ذاتی را شروع می کنند و به نظر می رسد که در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیکی مانند سرطان نیز نقشی فراتر از یک سلول معمولی بافت پیوندی بازی می کنند.

پایان مطلب/