تاریخ انتشار: شنبه 26 مهر 1399
سرطان پانکراس: زیرنوع هایی با قدرت متاستاز مختلف

  سرطان پانکراس: زیرنوع هایی با قدرت متاستاز مختلف

تومورهای پانکراسی بسیار وحشتناک هستند و معمولا زمانی تشخیص داده می شوند که بسیار پیشرفت کرده اند و احتمال مرگ فرد بسیار بالا است. در حال حاضر درمان شخصی و هدفمندی برای این سرطان وجود ندارد.
امتیاز: Article Rating

به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در مرکز تحقیقات سرطان آلمان(DKFZ) و انستیتو فناوری سلول های بنیادی هایدلبرگ برای اولین بار دو زیرنوع مولکولی از نظر تهاجمی بودن مختلف از کارسینومای پانکراسی را شناسایی کرده اند. این کشف آن ها دیدگاه های جدیدی را در مورد منشا تومورها ارائه می دهد. در شکل تهاجمی تر تومورها فرایند موسوم به تقلید ویروسی(viral mimicry) منجر به واکنش التهابی پیش برنده سرطان می شود. این می تواند نقطه شروعی برای تکوین درمان های هدفمند و جهت دار باشد.

در این مطالعه، محققین نمونه های بافتی را از بیماران گرفته و جمعیت های سلولی خالصی را از مخلوط سلول های موجود در تومور جداسازی کردند. در ادامه این جمعیت های خالص سلولی برای تفاوت هایشان از نظر الگوی متیلاسیون مورد بررسی ژنومی قرار گرفتند. این تگ های شیمیایی(متیلاسیون و ...) به مولکول DNA می چسبند تا فعال شدن یا خاموش شدن ژن را تعیین کنند.

 بر مبنای الگوی متیلاسیون ژنوم تومورها، محققین دو زیرنوع کاملا مجزا از آدنوکارسینومای پانکراسی را شناسایی کردند که از نظر سرطان زایی و میزان تهاجمی بودن متفاوت بودند. شکل تهاجمی تر از سلول های پوشاننده مجاری پانکراسی ایجاد می شود و شکل کمتر تهاجمی حاصل سرطانی شدن سلول های گلاندولار(غده ای) پانکراس است. آنالیز الگوهای متیلاسیون نشان داد که مناطق بسیار خاصی از ژنوم در زیرنوع تهاجمی تر سرطان پانکراس، گروه های متیل کمتری دارند. این مناطق حاوی توالی هایی موسوم به رترو ویروس های اندوژن هستند که در واقع ویروس ها خفته موجود در ژنوم انسان هستند که طی تکامل ماندگار شده اند. در حالت عادی آن ها به صورت خاموش هستند ولی در شرایط خاص مانند زمانی که گروه های متیل برداشته می شوند، فعال می شوند و رشته های RNA دو رشته ای را شکل می دهند. این شکل RNA به طور طبیعی در بدن انسان شکل نمی گیرد و تشکیل آن یک سیستم هشدار برای سیستم ایمنی محسوب می شود که ویروس ها وارد سلول شدند. در نتیجه سیستم اینترفرون فعال می شود و سعی در مبارزه با ویروس های مهاجم دارد. پیام رسان های التهابی در مجاورت تومور فعال می شوند. محققین این فرایند را viral mimicry یا تقلید ویروسی نام نهاده اند که موجب افزایش واکنش های التهابی خاصی می شود که با افزایش رشد تومور در اشکال تهاجمی تر(شکل مشتق از مجاری پانکراسی) همراه است و در نتیجه موجب افزایش متاستاز نیز می شود. همان طور که گفته شد این یافته می تواند نقطه شروعی برای تکوین درمان های هدفمند و جهت دار باشد.

پایان مطلب/

ثبت امتیاز
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.
ارسال نظر جدید

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

کلیدواژه
کلیدواژه