به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، یک پمپ پروتئینی موسوم به P-گلیکوپروتئین(P-gp) اغلب نقش کلیدی را در مقاوم شدن به دارو بازی می کنند. این پمپ پروتئینی در غشای سلول قرار دارد و در آن جا انرژی را بهش کل آدنوزین تری فسفات(ATP) مصرف می کند تا داروها را به خارج از سلول های توموری پمپ کند. محققین سعی در بلوک کردن P-gp از طریق مختلفی مانند استفاده از مهار کننده های کوچک مولکول یا مهار مصرف ATP داشته اند. با این حال، استراتژی های مورد استفاده با عوارض جانبی همراه هستند یا در بدن دوام ندارند و برخی از درمان ها هم آماده سازی شان مشکل دارد.

مطالعات گذشته نشان داده اند که افزایش بار یون های کلسیم درون سلول های توموری می تواند تولید P-gp و هم چنین سطح ATP را کاهش دهد. اما باید بدنبال راهی برای افزایش بار کلسیم و انتقال آن به همراه داروهای شیمی درمانی به درون سلول های سرطانی بود. در مطالعه ای جدید محققین از طریق بارگیری کردن نانوذرات فسفات کلسیم با داروی شیمی درمانی دوکسوروبیسین، "نانوژنراتور یون کلسیم" به نام TCaNG را تولید کردند و آن را با مولکول هایی پوشانند که به TCaNG اجازه می دهد که سلول های سرطانی را هدف قرار دهند و به آن وارد شوند. درون سلول ها، TCaNGs وارد بخش اسیدی سلول می شود و از داروی دوکسوروبیسین جدا شده و هم دارو را آزاد می کند و هم موجب افزایش یون های کلسیم درون سلولی می شود. تست TCaNGs روی سلول های سرطانی در شرایط آزمایشگاهی موجب کاهش ATP و P-gp شد و به دوکسوروبیسین اجازه کشتن سلول های توموری مقاوم به دارو را داد. تست این ترکیب روی موش های سرطانی نیز موجب کاهش اندازه تومور شد و عوارض جانبی نیز نداشت.

پایان مطلب/