به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، از نظر بالینی، نحوه تشخیص باروری مردان طی دهه های گذشته تغییر خاصی نکرده است. طی 10 تا 20 سال گذشته، پیشرفت های زیادی در درک عملکردهای مولکولی و سلولی اسپرم صورت گرفته است اما تشخیص بالینی مشکلات ناباروری مرتبط با اسپرم تغییری نکرده است.

DNA میتوکندریایی از مادر به ارث می رسد و تعداد نسخه DNA میتوکندریایی اسپرم(mtDNAcn) طی اسپرماتوژنز(فرایند تولید اسپرم)، 8 تا 10 برابر کاهش می یابد تا تضمین کند که در زمان لقاح میزان آن کم است. در مطالعات گذشته، محققین نشان داده بودند که mtDNAcn افزایش یافته و حذف DNA میتوکندریایی(mtDNAdel) با کاهش کیفیت سمن همراه است و در نتیجه موجب کاهش شانس باروری می شود.

در این مطالعه جدید محققین به ارزیابی mtDNAcn و mtDNAdel اسپرم مربوط به 384 نمونه سمن پرداختند و ارتباط آن ها با میزان باروری در طی یک سال را ارزیابی کردند. نتایج نشان داد که مردانی که mtDNAcn اسپرم شان بالاتر بود احتمال باروری شان طی چرخه های خاص به میزان 50 درصد و احتمال باروری شان طی 12 ماه تا 18 درصد پایین تر بود.

این مطالعه ارتباط قوی را بین mtDNAcn اسپرم و شانس باروری مردان نشان داده است و به نظر می رسد که DNA میتوکندریایی تا حدی وقایع فیزیولوژیک اثر گذار روی عملکرد اسپرم را توجیه می کند.

پایان مطلب/