به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، در مطالعه جدیدی که روی مدل های موشی صورت گرفت، دکتر فابلو آبرو و همکارانش در دانشگاه سائوپائولو از موش ها برای مطالعه تمرینات ورزشی استقامتی و بررسی عملکرد، تمایز و مشخصه های متابولیک سلول های اقماری استفاده کردند.

آن ها نشان دادند که عضلات آسیب دیده موش هایی که ورزش استقامتی انجام داند، با ایجاد تراکم بیشتری از فیبرهای عضلانی(میوفیبر) جدید، ظرفیت بازسازی کنندگی بهبود یافته ای را نشان دادند و در آن ها میزان التهاب نیز کمتر بود که این امر از طریق کمی سازی ماکروفاژهای CD68 مثبت نشان داده شد. علاوه بر این میزان تشکیل بافت فیبروزی در عضلات نیز کاهش داد. این مطالعه نشان داد که عملکرد عضله زایی تقویت شده در این جانوران با افزایش تعداد سلول های اقماری همراه بوده است که مارکرهای خودنوزایی را نشان می دهند. تمرینات استقامتی با بازبرنامه ریزی متابولیکی سلول های اقماری از جمله کاهش تنفسی میتوکندریایی(مصرف اکسیژن) در زمان استراحت و افزایش بنیادینگی همراه است. نکته جالب این که، مهار مصرف اکسیژن میتوکندریایی برای تقویت خودنوزایی سلول های بنیادی کافی است.

نتایج این مطالعه نشان داده است که تمرینات استقامتی، خودنوزایی سلول های اقماری را افزایش می دهد و تمایز آن ها را مهار می کند که این امر از طریق بازبرنامه ریزی متابولیکی و مهار تنفسی صورت می گیرد و با پاسخ عضلانی مطلوب تری همراه است.

پایان مطلب/