به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، کسر قابل توجهی از بیمارانی که متحمل پیوند سلول های بنیادی خون ساز می شوند، دچار بیماری پیوند علیه میزبان حاد(aGVHD) می شوند که یک اختلال ایمنی کشنده است که به موجب آن سلول های سفید خونی مشتق از سلول های بنیادی اهدایی به اندام های گیرنده حمله می کنند و این امر موجب آسیب به اندام هایی مانند پوست، کبد و مجرای گوارشی می شود.

یکی از انواع سلول های پوستی که مورد حمله قرار می گیرند، سلول های لانگرهانس هستند که مشخص شده است به طور منفی یا مثبت انواع مختلف پاسخ های ایمنی را تنظیم می کنند. با این حال، این سلول ها ارائه کننده آنتی ژن در فاز اولیه aGVHD مورد حمله سلول های T قرار می گیرند و کشته می شوند و بنابراین بررسی نقش آن ها در این بیماری مشکل است.

در پژوهش صورت گرفته در دانشگاه تسوکوبای ژاپن محققین به ارزیابی ابعاد مختلف نقش های سلول های لانگرهانس در موش های مبتلا به aGVHD موکوسی جلدی پرداختند. آن ها به بررسی موش های دارای تعداد طبیعی سلول های لانگرهانس و بدون سلول لانگرهانس پرداختند و دریافتند زمانی که این سلول ها نباشند، آسیب ها شدیدتر هستند. در بخش دیگری از مطالعه نیز آن ها نشان دادند که تشدید بیماری، ناشی از عدم مرگ سلول های OT-I هستند که به درون پوست نفوذ می کنند. سلول های لانگرهانس موجب مرگ بازبرنامه ریزی سلول های OT-I می شوند و تکثیر آن ها را متوقف می کنند که این امر تا حدی از طریق بیان پروتئین های خانواده B7 صورت می گیرد. به عقیده محققین کشف این خانواده پروتئینی و یافتن راهی برای تقویت بیان آن ها می تواند موجب یافتن راهی برای مهار بروز aGVHD شود.

پایان مطلب/