به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یافته های این مطالعه برای اولین بار مناطق بسیار کوچکی را درون تومورها شناسایی کرده است که سفتی آن ها برای رخ دادن متاستاز سرطان ضروری است. هر چند این مطالعه در ابتدای راه است اما محققین بر این باورند که با استفاده از تکنیک مذکور می تواند پیشرفت و متاستاز سرطان های تهاجمی را به خوبی تشخیص داده و ترسیم کرد.

این تکنیک از سنسورها یا حسگرهای هیدروژلی بسیار کوچکی استفاده می کند می توانند با توجه به نیاز گسترده شوند و شبیه به بالون های پهن شده ای به اندازه سلول در آیند. از این حسگرها می توان در کشت های سلولی سه بعدی و مدل های موشی سرطان سینه استفاده کرد. زمانی که این حسگرها تحریک می شوند، گسترش هیدروژل می تواند برای اندازه گیری سفتی موضعی درون تومور استفاده شود.

سلول های انسان ماهیت پایا(استاتیک) ندارند. این سلول ها به نوعی به بافت ها و سلول های اطراف چنگ می اندازند و آن ها را به سمت خود و خود را به سمت آن ها می کشند و با این امر سفتی و نرمی محیط پیرامون شان را حس می می کنند. این سفتی می تواند منجر به رفتارهای خاصی از سلول ها شود: سلول های ایمنی می توانند فعال شوند، سلول های بنیادی می توانند تمایز یابند و سلول های سرطانی می توانند تهاجمی تر شود.

بررسی سرطان سینه با استفاده از این رویکرد نشان داده است که سلول های سرطان سینه محیط نرمی را تجربه می کنند اما درون تومورهای تهاجمی این محیط تبدیل به محیطی سفت تر از قبل می شود که موجبات متاستاز و تهاجمی شدن آن ها را فراهم می آورد. به عقیده محققین این مطالعه شناسایی ویژگی های مکانیکی تومور و سرطان هم می تواند منجر به رویکردهای درمانی برای درمان سرطان ها شود و هم این که می تواند به ابزاری تشخیصی برای سرطان ها تبدیل شود.

پایان مطلب/